برای قهرمانی رئال در لالیگا حالا به چیزی مثل معجزه نیاز است، می‌گویم شانس‌ش را از دست داده چون در فوتبال اسپانیا اختلاف ۸ امتیازی با بارسا زیاد است؛ خیلی زیاد.
در تمام فصل گذشته خصوصیتی از رئال که حتی تحسین منتقدان و مخالفان این تیم را نیز برانگیخت، چیزی نبود جز ایمان، تلاش و از خود گذشتگی بازیکنان تا ثانیه پایانی بازی، افسانه دقیقه ۹۳ برای رئال در بازی‌های زیادی تکرار شد. هیچ‌کدام از بازیکنان تا لحظات پایانی، شکست را باور نداشتند و بارها با نمایش‌های باورنکردنی خود به هواداران احساس غرور و افتخار بخشیدند.
خصیصه‌ای که در انتهای فصل به رئال برای فتح لالیگا و لیگ قهرمانان کمک فراوانی کرد اما حافظه تاریخی در فوتبال کوتاه مدت است.
چند ماه پس از قهرمانی دوازدهم در اروپا و پس از سه بازی به یادماندنی در سوپرکپ اروپا و اسپانیا مقابل یونایتد و بارسا، با رئالی مواجه هستیم که تا حدی شانس‌ش برای قهرمانی در لالیگا را در پایان هفته دهم از دست داده است. می‌گویم از دست داده چون در فوتبال اسپانیا اختلاف ۸ امتیازی با صدرنشین زیاد است، خیلی زیاد.
هیچ‌کس تصورش را هم نداشت که رئال پس از گذشت ۱۰ هفته، با بارسلونا ۸ و با والنسیا ۴ امتیاز اختلاف داشته باشد ولی این واقعیتی است که هواداران رئال چاره‌ای جز پذیرشش را ندارند.
شکست رئال، برابر خیرونا با خود نشان‌هایی هشدار دهنده به همراه داشت. در این بازی شاهد بودیم که بسیاری از بازیکنان رئال با یک نوع بی‌تفاوتی خاص در میدان حضور داشتند و برای اثبات‌ش می‌توان به خصوص روی دو صحنه از مسابقه تاکید کرد.
اولی دقیقه ۳۶ بازی بود که آدای(بازیکن خیرونا) با سرعت به دروازه رئال نزدیک می‌شد و ۶ بازیکن، بله ۶ بازیکن رئال در عین شگفتی نظاره‌گر حرکت او بودند انگار قرار نیست هیچ خطری دروازه تیم‌شان را تهدید کند.
صحنه دوم به دقیقه ۹۳ بر می‌گردد که رئال ثانیه‌هایی با شکست و از دست رفتن رکورد ۱۳ برد متوالی در بازی‌های دور از خانه فاصله داشت.
مودریچ پس از یک فعل و انفعال روی یک ضربه کارنر و بیرون محوطه جریمه صاحب توپ شد، اما برای ارسال دوباره توپ مجبور شد ثانیه‌هایی تامل کند؛ چرا؟ چون ۴ بازیکن رئال همچنان در آفساید حضور داشتند و تلاشی هم برای خروج نمی‌کردند!
شگفت‌انگیز اما، صحبت‌های زیدان در نشست خبری پس از بازی بود:«فکر نمی‌کنم بازی بدی انجام دادیم، سه امتیاز را کسب نکردیم ولی هیچ بازیکنی کم نگذاشت و همه تلاش خودشان را کردند. بیشتر به همین دلیل ناراحتم چون مشکل تیم عدم تمرکز نبود و دیدم که همه برای پیروزی تلاش خودشان را کردند».
برای هواداران رئال نگران‌کننده‌ترین اتفاق ممکن همین بی‌تفاوتی و بی‌انگیزه‌گی بازیکنان‌شان است؛ چرا که در صورت کمبود ایده‌های فوتبالی و نقص تاکتیکی، می‌توان برای آن چاره‌ای اندیشید ولی با بازیکنان بی‌میل و انگیزه چه‌کار باید کرد؟
در رئال فعلی هستند بازیکنانی که با فرم واقعی خودشان فاصله زیادی دارند. مارسلو پس از مصدومیت هنوز نتوانسته در حد خودش ظاهر شود. مودریچ، در یک بازی خوب است و در یک بازی بد و به نظر می‌رسد ذهن او متمرکز دو بازی کرواسی در «پلی‌آف» جام‌جهانی است نه رئال.
راموس و واران مخلوطی از اشتباهات عجیب دفاعی هستند و رونالدو نیز هنوز در پی زدن گول دومش در لالیگا پس از گذشت ۱۰ هفته است! کروس دیگر آن هافبک بی نقص فصل گذشته نیست و لوکاس واسکز هم آن تاثیر همیشگی خود پس از ورود به زمین را از دست داده است.
فرض را بر این بگیریم که زیدان حق دارد و مشکل رئال، بیشتر فوتبالی است و ربطی به بازیکنان ندارد، ولی اگر این نقیصه با افت کیفی آشکار چند بازیکن مهم تیم همراه شود؛ آنگاه تلاش بازیکنانی چون ایسکو و بنزیما هم راه به جایی نخواهد برد. واضح است که اینگونه نمی‌توان در فوتبال پیروز شد. بنزما و ایسکو شب گذشته تنها خوب‌های رئال برابر خیرونا بودند، ولی برای برد کفایت نمی‌کردند.
از این پس باید منتظر ماند و دید که زیدان چگونه می‌تواند برای اولین بحران جدی دوران مربی‌گریش غلبه کند. گفتم که ۸ امتیاز اختلاف با بارسا خیلی زیاد است و بدتر، حسی است که از بازی رئال به بیننده منتقل می‌شود؛ چیزی تقریباً نگران‌کننده‌تر از این فاصله امتیازی با بارسلونا.
خوزه فیلیکس دیاز : مارکا
منبع: ورزش سه