دو دهه حضور جهان در افغانستان و تروریزمی که همچنان خون به پا می‌کند
بین سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۲۴ میلادی، ۶۱ نفر از این محکومین – یک چهارم کسانی که در حال حاضر زندانی هستند – محکومیت خود را تکمیل می‌کنند و دوباره وارد جامعه می‌شوند
ترجمه و تلخیص: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
حمله وحشتناک بر مکتب دخترانه در کابل به تاریخ ۸ ماه می باعث شد ما با دلهره خیره شویم به چیزی که همانا تروریزم است. اما به رغم این قتل عام، ایالات متحده عادت شوربخت اعلام پیروزی و ترک مناطق درگیری دارد. رییس جمهور ترامپ پس از اعلام شکست خلافت داعش در سوریه، نیروهای امریکایی را خارج کرد. رییس جمهور جو بایدن نیز با این نتیجه‌گیری که افغانستان دیگر تهدیدی علیه ایالات متحده نیست، به نیروها دستور داد تا ۱۱ سپتمبر به خانه برگردند.
این تصمیم‌ها قابل درک است. ایالات متحده و متحدانش از «جنگ‌های بی‌پایان» ملت‌هایش در سرزمین‌های دور که هزینه زیاد جانی و مالی دارد، خسته شده‌اند، اما این جنگ‌ها هنوز هم نتوانسته نتایح قطعی به دست آورد.
بدبختانه، خروج برای ما امنیت نمی‌آورد. گرچه ممکن است از قوای مسلح ما در برابر حملات محافظت کند و هزینه مداخلات نظامی در درگیری‌های طولانی‌مدت رفع شود، اما تهدید افراط‌گرایی خشونت‌بار از بین نمی‌رود.
افغانستان میزبان بیش از ۲۰ گروه تروریستی فعال است که تهدید جدی برای ثبات آسیای جنوبی و مرکزی می‌باشد. تاکنون، دموکراسی‌های پیشتاز جهان فقط ترجیح دادند سر قوطی کرم‌ها را باز کنند و این معضل را نادیده گرفتند.
همان‌طور که یک عضو پارلمان آلمان هشدار داد: «در یک زمان یا مرحله‌ای، این افراد سرانجام فرار می‌کنند یا آزاد خواهند شد. آن‌ها تحت هیچ‌گونه برنامه افراطی‌زدایی قرار نگرفته‌اند. آن‌ها آزاد و شناور هستند. ما نمی‌دانیم آن‌ها چطور هستند و کجا هستند. از دیدگاه امنیتی، انجام ندادن هیچ‌کاری بدترین گزینه است».
بر مبنای مطالعاتی که توسط نهاد Counter Terrorism Project انجام شده است، ایالات متحده بیش از ۴۰۰ تروریست را تحت پیگرد قانونی قرار داده است. بین سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۲۴ میلادی، ۶۱ نفر از این محکومین – یک چهارم کسانی که در حال حاضر زندانی هستند – محکومیت خود را تکمیل می‌کنند و دوباره وارد جامعه می‌شوند.
با این همه، قزاقستان کشوری است که در موفقیت‌آمیزترین تلاش‌های جهان برای بازگرداندن و ادغام مجدد اعضای سرکش جامعه پیشتاز است. در اوایل همین قرن، قزاقستان صدها هزار نفر دیگر از قزاق‌ها را از چین، روسیه، آسیای میانه و سایر جمهوری‌های شوروی سابق به کشور بازگرداند.
رمز موفقیت قزاقستان که دیگران باید از آن الگو بگیرند، اراده و انضباط سیاسی است.
چنانچه یک مقام ارشد امریکایی می‌گوید: «اگر قزاقستان می‌تواند این کار را انجام دهد، کشورهایی که از توانایی بیشتری برخوردار هستند، به ویژه در اروپای غربی قطعاً باید بتوانند این کار را انجام دهند. ایدئولوژی افراط‌گرایی خشن در داخل و خارج از کشور ریشه دوانده است. صرف آوردن سربازان امریکایی به خانه به معنای رفع تهدید نیست. برعکس، تهدیدات به روش‌های جدید و غیرقابل پیش‌بینی تکامل می‌یابد».
