شهید کاظمی کی بود؛ مبارزات و دستاوردها!

کاظمی معمار وحدت ملی و حلقه وصل در کشور می‌باشد، زیرا ایشان زحمات زیادی در راستای ایجاد و استحکام وحدت ملی در افغانستان متقبل و متحمل شد و تفرفه و تعصبات قومی و مذهبی را یکی از بزرگترین مشکلات کشور می‌دانست.

شهید سید مصطفی کاظمی فرزند سید گل در سال ۱۳۴۲ در قریه لولنج ولسوالی سرخ پارسای ولایت پروان دیده به جهان گشود. شهید کاظمی تحصیلات خود را در ولایت کابل آغاز کرد و تا مقطع لیسانس ادامه داد. با آغاز جهاد پر شکوه مردم مسلمان افغانستان بر علیه حکومت دست نشانده شوروی و سربازان اشغالگر روسی، در سنگر مبارزه و جهاد قرار گرفت و با شجاعت و درایتی که در دوران جهاد از خود نشان داد، به حیث یک فرمانده برازنده و دلیر در میان پاسداران جهاد افغانستان تبارز یافت.
با شکل‌گیری حزب وحدت اسلامی افغانستان، شهید سید مصطفی کاظمی از اعضای برجسته و فعال حزب وحدت اسلامی افغانستان انتخاب شد و با پیروزی جهاد مردم مسلمان افغانستان، شهید کاظمی عضو فعال شورای رهبری دولت اسلامی بود و در دوران سلطه طالبان و مقاومت مردم مسلمان افغانستان در سنگرهای رزم و حماسه حضور فعال و تعیین کننده داشت.
کاظمی بعد از سقوط طالبان از شرکت کنندگان رسمی و فعال کنفرانس بُن در سال ۱۳۸۱ بود و با امضای معاهده بن، نقش تازه‌تری را در عرصه سیاسی و اجتماعی کشور به عهده گرفت. وی بر اساس این معاهده، در حکومت انتقالی و موقت به حیث وزیر تجارت تعیین گردید.
وی از وزرای فعال و دلسوز در کابینه به شمار می‌آمد که خدمات فراموش ناشدنی را در طی دوران مسئولیت خویش به انجام رساند. پس از تعیین دولت انتخابی، شهید کاظمی با توجه به تحولات جدید سیاسی در کشور، حزب اقتدار ملی را بنیان نهاد که از طرف اعضای حزب به حیث رهبر حزب بر گزیده شد.
وی همچنین با تلاش مجدانه در کنار سایر شخصیت‌ها و جریان‌های سیاسی، جبهه ملی را پایه گذاری نموده و به عنوان رییس کمیسیون سیاسی و سخنگوی جبهه بر گزیده شد.
شهید سید مصطفی کاظمی در عرصه فعالیت‌های پارلمانی نیز گروپ پارلمانی استقلال ملی را بنیان نهاد و از سوی نمایندگان مردم به حیث رییس کمیسیون اقتصادی در پارلمان انتخاب گردید.
کاظمی معمار وحدت ملی و حلقه وصل در کشور می‌باشد، زیرا ایشان زحمات زیادی در راستای ایجاد و استحکام وحدت ملی در افغانستان متقبل و متحمل شد و تفرفه و تعصبات قومی و مذهبی را یکی از بزرگترین مشکلات کشور می‌دانست.
او مدیر مدبر و وزیر کاردانی بود که در دوران وزارت تجارت دستاوردهای زیادی داشت که آسان‌سازی ثبت شرکت‌های تجاری، آسان‌سازی کارهای تجارتی، ایجاد اداره آیسا و موارد دیگر را می‌توان از جمله این دستاورد‌ها خواند. در کنار آن استفاده از بندر چابهار به عنوان مسیر ترانزیت اموال تجارتی برای افغانستان، طرحی بود که از سوی شهید سید مصطفی کاظمی در کابینه کرزی مطرح شد و بر آن تاکید داشت که در دوره حکومت وحدت ملی فعال شد، بانی آن کاظمی و یکی از دستاوردهای آن شهید می‌باشد. بندر چابهار نسبت به دیگر بنادر، به مراتب با اطمينان‌تر و کم ریسک‌تر است که سبب افزایش میزان صادرات و واردات افغانستان می‌گردد. شهید کاظمی مهارت‌های ویژه‎ای در بخش اقتصاد داشت و از بهر رشد و شکوفایی اقتصاد کشور تلاش‌های زیادی انجام داد و اکنون بسیاری از طرح‌های وی در کشور عملی می‌‎شود.
ایشان نیاز جامعه را عمیقاً شناسایی کرده و بر طبق نیاز جامعه دقیقاً حرکت می‌کرد. در دوران جوانی یک فرهنگی و معلم برجسته بود، در دوران جهاد یک مجاهد وارسته و در زمان مقاومت یک فرمانده فرهیخته. در دهه ۷۰ یک سازمان‏‌دهنده توانا و زبده صلح بود و در دوران نوین افغانستان که به حیث وزیر تجارت و بازرگانی منصوب شد، جزو یکی از تاثیرگذارترین وزرای دولت و حکومت وقت محسوب می‌شد.
در دوران وکالت، یک وکیل رسالتمند و به معنی واقعی کلمه از طرف مردم دردمند یک نماینده بود و از مجرای اپوزیسیون یک منتقد فرهیخته و بشارت‏‌دهنده بود نه یک منتقد مغرض و تخریبگر.
کاظمی شهید در بیاناتی در مورد رشد و شکوفایی افغانستان گفته بود:«یک جامعه مرده، یک جامعه محتاج کمک‌های خارجی و یک جامعه‌ که از لحاظ فزیکی محتاج کمک‌های خارجی است، اما انگیزه را باید از خود احیا کند. ما انتظار داریم که انگیزه را هم بیرونی‌ها بدهند، ما تبدیل می‌شویم به یک جامعه مرده. یک جامعه مرده همواره محتاج کمک‌های خارجی خواهد بود. استقلالش، بازسازی و وحدت ملی آن هم حتی محتاج خارجی‌ها خواهد بود. ما می‌بینیم که به سمت وحدت ملی و محکم کردن پایه‌های وحدت ملی حرکت نمی‌کنیم و این غلط است. من پیشنهادم به اهل خرد و دانشمندان جامعه ما این است که این موضوع را بشکافند که در کجاها به شدت معتقد باورها و ارزش‌های دینی باشیم، در کجاها می‌توانیم وحدت قلمرو با دمکراسی داشته باشیم و جایی هم که نداشته باشیم، به‌زور تحمیلش نکنیم که نتیجه‌اش باز در جامعه ما شکل‌گیری تحجر است. ما مخیر نیستیم بین دو افراط‌گرایی یا لاابالی‌گری یا جریان تحجر. ما خط وسط فکری را باید تمثیل کنیم».

سید مصطفی کاظمی سر انجام در پی این تلاش‌های صادقانه و دلسوزانه در مسیر خدمت به مردم و کشور به تاریخ ۱۳۸۶/۸/۱۵ هنگامی که از سوی پارلمان کشور برای بررسی وضعیت مردم به ولایت بغلان رفته بود، در یک عمل ناجوانمردانه و توطئه‌آمیز به همراه تعدادی چند از نمایندگان مردم در شورای ملی و تعداد کثیری از مردم بی‌گناه و کودکان معصوم در یک حمله تروریستی به شهادت رسید.