وقتی جلالی از غنی خشمگین می‌شود/ افغانستان دیگر آجندای جهان نیست
فعلاً تنها علاقمندی امریکا و همکاران شان در افغانستان، به خاطر حضور نیروهای شان، مذاکرات صلح به رهبری زلمی خلیلزاد و بی‌ثباتی در منطقه است.
در واشنگتن، نیویارک، پکن، مسکو، بروکسل و دهلی جدید دیگر کدام اشتیاقی به افغانستان و مسایل افغانستان نیست. تا از افغانستان نام ببرید سه مورد را در آجندا و سیمای طرف مقابل تان خواهید دید:
الف – خستگی وافر از سال‌ها جنگ و حملات در افغانستان.
ب – حکومت بی‌اتفاق و منزوی با سفارت که یا سفیر ندارد و يا سفیر آن ده‌ها وسیله و واسطه می‌کند تا یک عضو پارلمان و یا در نهایت مامور درجه دوم و یا سوم وزارت خارجه، شورای امنیت و وزارت دفاع کشور متبوع خویش را ببیند. سفارت که مامورین آن به جای کمک و تطبیق سیاست خارجی و امنیتی افغانستان، هر روز در بین خود در جدال بوده و از شبکه‌های اجتماعی و با افتخار به عنوان دیپلمات به این آدرس و آن آدرس سیاسی با سواد کم و یا هم انگلیسی شکسته دشنام می‌دهد.
ج- لیست طویلی از شکایات از عدم توانایی‌های مدیریتی و سیاسی ( پروژه‌ها و پروسه‌ها )
زمانی که دفتر شورای امنیت ملی در تحریم علنی امریکا و متحدین ناتوی آن قرار داشته باشد، وزارت خارجه مانند یک انجو(NGO) پیش برده شود و سیاست امنیتی و خارجی افغانستان را یک شخص و نه یک دستگاه دیپلماسی فعال و پویا تصمیم بگیرد، پس از این توقع زیادتری نباید داشت.
مسئولیت تاریخی این انزوا به کسانی در رهبری سیاست امنیتی و خارجی افغانستان بر می‌گردد که به خاطر کرسی، منافع ملی افغانستان و ثبات طویل‌المدت این کشور را به مخاطره انداخته‌اند.
فعلاً تنها علاقمندی امریکا و همکاران شان در افغانستان، به خاطر حضور نیروهای شان، مذاکرات صلح به رهبری زلمی خلیلزاد و بی‌ثباتی در منطقه است.
لطفاً اصلاحات بیاورید، برنامه جدید طرح کنید و یک چهره جدید از افغانستان ارائه کنید، متحد شوید و چاره‌ای در خود بجویید؛ چون دیگر افغانستان در آجندای جهانی نیست.
