شهید کاظمی؛ نقطه وصل اقوام و الگوی مبارزات عدالت‌خواهانه
این مسئله نمایانگر این است که او به وحدت ملی، تشکیل حکومت فراگیر، برگزاری انتخابات و انتخاب زعامت کشور از سوی مردم و همچنان وصلت دوباره اقوام مختلف کشور پس از فصلت‌های ناشی از جنگ فکر می‌کرد
۱۵ عقرب مصادف است با روزی که سید مصطفی کاظمی نماینده مردم کابل در مجلس نمایندگان و رییس کمیسیون اقتصاد ملی این نهاد با جمعی از همراهانش در ولسوالی بغلان مرکزی، زمانی که برای بررسی وضعیت زندگی مردم به آن منطقه رفته بود، ترور شد.
دولت افغانستان این حادثه را به شدت محکوم کرده و سه روزعزای عمومی اعلام کرد. جنازه سید مصطفی کاظمی و همراهانش به کابل آورده شده و دفن شد.
اینک ۱۱ سال از شهادت سید مصطفی کاظمی و همراهانش در بغلان می‌گذرد و همه ساله این روز از سوی هوادران او گرامی داشته می‌شود.
اما آنچه خیلی اهمیت دارد پرداختن به این است که شهید کاظمی چه راهی را در پیش گرفته بود و چه میراثی به جای گذاشته است.
کمتر شخصیتی در افغانستان هست یا بود که تمام اقشار مردم، اقوام و جریان‌های سیاسی نسبت به او نظر مساعد داشته باشد.
شهید کاظمی از جمله این افراد و شخصیت‌ها بود و امروز در میان اقوام مختلف و اقشار گوناگون اجتماع افغانستان طرفداران و دوستداران زیادی دارد و بر ادامه راه او تاکید می‌شود.
آنچه از لابلای زندگی و رفتار اجتماعی و سیاسی شهید کاظمی بر می‌آید، دو مسئله خیلی برجسته است.
یک – وحدت ملی به عنوان قوام دهنده جامعه و رفتن به سوی صلح، ثبات و همدیگر پذیری پس از سه دهه جنگ ویرانگر.
دو – تامین عدالت اقتصادی و تاکید بر مشارکت ملی مردم در تمام ابعاد سرنوشت سیاسی و ملی کشور.
پیش از تحولات کنفرانس «بُن» بدون شک نقش هر رهبر و سیاستمدار افغانستان گره خورده با جهاد علیه شوروی و مقاومت علیه تروریزم بین‌المللی و سلطه متحجران بر کشور. در این برهه شهید کاظمی در کنار دیگر مردم این سرزمین رزمید.
اما آنچه در حیات سیاسی او مهم پنداشته می‌شود، نقش او پس از کنفرانس بن و تشکیل دولت ملی در کشور است.
او یکی از اعضای برجسته کنفرانس بن بود و امضایش در دامن توافق‌نامه دیده می‌شود.
این مسئله نمایانگر این است که او به وحدت ملی، تشکیل حکومت فراگیر، برگزاری انتخابات و انتخاب زعامت کشور از سوی مردم و همچنان وصلت دوباره اقوام مختلف کشور پس از فصلت‌های ناشی از جنگ فکر می‌کرد.
او پس از کنفرانس بن در چارچوب دولت انتقالی کار کرد، جبهه ملی را با جمعی از همفکرانش بنیانگذاشت و به نمایندگی از مردم کابل راهی مجلس شد.
در هرسه مقام و جایگاه در سطح ملی برای ملت افغانستان کار کرد و سرانجام جانش را در این راه تقدیم کرد.
در بخش دیگر حیات سیاسی و اجتماعی او، مسئله اقتصاد و تامین عدالت اقتصادی دیده می‌شود که باید این موضوع برای نسل‌های بعدی برجسته ساخته شود. شهید کاظمی روی تامین اقتصاد خوب و متعادل تاکید داشت و فکر می‌کرد که جامعه از این طریق به ثبات سیاسی می‌رسد.
بدون شک امروز می‌توانیم درستی و دقت شهید کاظمی را در این مسئله به عیان ببینیم که اقتصاد ورشکسته چقدر می‌تواند مردم را دولت دور کرده و زمینه عدم ثبات سیاسی را فراهم کند.
اگر امروز در هرگوشه کشور ناامنیی همانند سمارق سبز می‌شود، گیریم که ۵۰ درصد آن مربوط به سازمان‌های استخباراتی منطقه می‌شود؛ ۵۰ درصد دیگرش مستقیماً ربط دارد به اقتصاد بد مردم، عدم اطمینان مردم نسبت به فردای شان و تزلزل در نظام اقتصادی کشور.
با توجه به توضیحات فوق، بهترین تجلیل و گرامی‌داشت از شهدا و به ویژه شهید کاظمی، این است که راه آن‌ها ادامه داده شده و برنامه‌های شان در سطح ملی و محلی اجرا شود.
اگر به دو مقوله وحدت و عدالت اقتصادی به گونه بنیادی پرداخته شود، جامعه به سوی ثبات خواهد رفت، حکومت و ارزش‌های مردم‌سالارانه قوام خواهد یافت و مردم حاکم سرنوشت خویش خواهند بود.
به راستی، این بهترین تجلیلی نیست که می‌شود از شهید کاظمی کرد؟
شکوهمند- خبرگزاری دید
