آیینه کربلا

مرثیه حضرت عباس -( ای بسته بر زيارت قد تو قامت آب)
خسرو احتشامی یکی از بهترین شاعران امروز و از سردسته‌های مکتب ادبی اصفهان است. شاعری بزرگ که عزلت گزیده اما شعرهای درخشانش مجلس به مجلس می‌روند. درین غزل مردف با ردیف آب، آقای احتشامی خواسته سبک هندی و عراقی را با هم و بعد با شگردهای امروز بیامیزد.

ای بسته بر زيارت قد تو قامت آب
شرمنده مروت تو تا قيامت آب
در ظهر عشق عكس تو لغزيد در فرات
شد چشمه حماسه زجوش شهامت آب
دستت بموج داغ حباب طلب گذاشت
اوج گذشت ديد و كمال كرامت آب
بر دفتر زلالی شط خطّ لانوشت
لعلی كه خورده بود زجام امت آب
لب تر نكردی از ادب ای روی تشنگی
آموخت درس عاشقی و استقامت آب
ترجيع درد راز گريزی كه از تو داشت
سر می‌‌زند هنوز به سنگ ندامت آب
از نقش سجده كرده نخل بلند تو
آيينه‌ای است خفته در آه ملامت آب
سوگ‌ترا ز صخره چكد قطره قطره رود
زين بيشتر سزاست به اشک غرامت آب
از ساغر سقايت فضلت قلم كشيد
گسترد تا حريم تفضل زعامت آب
زينب حسين را به گل سرخ خون شناخت
بر تربت تو بود نشان و علامت آب
با يكهزار اسم تو را كی توان ستود
در تنگنای لفظ كه دارد زمامت آب
از جوهر شفاعت سعيت بعيد نيست
گر بگذرد زآتش دوزخ سلامت آب
می‌خوانمت به نام ابوالفضل و شوق را
در ديدگان منتظرم بسته قامت آب
آمد به آستان تو گريان و عذرخواه
با عزم پايبوسی و قصد اقامت آب