احتمال امکان حیات در تیتان

تایتان به فرانسوی (Titan)یا تیتان، بزرگ‌ترین قمر زحل است که در فاصله ۱٫۲ میلیارد کیلومتری از خورشید واقع شده‌است.
تیتان بسیار کُندتر از زمین به دور خود می‌چرخد، به طوری که یک روز تیتان در حدود ۱۶ روز زمین است.
این قمر در ۲۵ مارچ ۱۶۵۵ توسط «کریستین‌هویگنس» هلندی کشف شد، تیتان توسط چشم غیر مسلح قابل دید نیست ولی می‌توان آن را توسط تلسکوپ‌های غیر حرفه‌ای یا حتی برخی دوربین‌های دو چشمی قوی مشاهده کرد.
تیتان تنها قمری است که دارای اتومسفیر غلیظ بوده و تنها جرمی غیر از زمین است که دارای منابع اثبات شده سطحی مایعات است.
تیتان غالباً قمری با مشخصات سیاره خوانده می‌شود، تیتان دومین قمر بزرگ در سامانه خورشیدی است، جو تیتان غالباً از نایتروجن است با این حال دارای میتان نیز است، وجود باد و باران سطح تیتان را به شکلی مشابه سطح زمین تبدیل کرده‌است، ماهواره‌های زیادی وجود زیست یا مراحل ابتدایی پیدایش شرایط پیشا-زیستی در تیتان را مورد کاوش قرار داده‌اند.
تیتان دارای جوی نسبتاً فشرده و شبیه به زمین در دوران شکل‌گیری آن است، اما با توجه به سرمای شدید (منفی ۱۸۰ درجه) در ماه تیتان، وجود زیست از نوع زمینی در آن بعید به نظر می‌رسد.
نگاره‌های تازه کاوشگر «کاسینی ناسا» از وجود دریاچه‌ای حاوی هایدروکاربن مایع مانند میتان در ماه تیتان حکایت دارد، این نگاره‌ها نشان می‌دهد که سردی سطح این دریاچه به ۱۸۰ درجه سانتی‌گرید زیر صفر می‌رسید.
در زیر سطح تیتان، ترکیباتی از آب و آمونیا وجود دارد، این اقیانوس زیرسطحی در حقیقت یک لایه مایع است که محتوی ترکیباتی از آب یا آب و آمونیا است و در عمق بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتری از سطح تیتان قرار گرفته‌است، ساختار درونی تیتان از یک لایه‌یخی تشکیل شده‌است که از هسته سنگی آن از طریق یک لایه مایع جدا شده‌است، این ویژگی موجب می‌شود که سطح جامد تیتان از بادهای فصلی حاضر در اتومسفر آسیب نبیند.