استقبال گرم از عبدالله،؛ پاکستان تغییر کرده است؟

پاکستان که همواره به پشتیبانی از گروه‌های تروریستی در افغانستان متهم بوده و در مواردی هم شماری از مقامات این کشور اعتراف کرده‌اند که طالبان را حمایت می‌کنند، اکنون نتیجه گرفته که صلح در افغانستان منافع اقتصادی این کشور را تضمین می‌کند.

به رغم همه بدبینی‌های موجود در افغانستان نسبت به سیاست‌های تروریست‌پرورانه پاکستان، داکتر عبدالله عبدالله که خود نماینده ایتلاف ضد طالبان است و از نشانی همین ایتلاف به عنوان رییس شورای عالی مصالحه ملی انتخاب شده است، به پاکستان رفت و با اشتیاق و ظاهراً یک دنیا امیدواری با مقامات آن کشور ملاقات کرد. مقامات پاکستانی نیز به گونۀ بی‌پیشینه از حضور داکتر عبدالله در کشورشان استقبال کردند. به میزانی که داکتر عبدالله در پاکستان استقبال و مورد توجه مقامات آن کشور قرار گرفت، هیچ مقام افغانستانی‌ تاکنون چنین استقبال نشده است.
شاه محمود قریشی وزیر خارجه پاکستان در انستیتوت مطالعات استراتژیک اسلام‌آباد که در آن نشستی‌ به هدف سفر عبدالله به این کشور برگزار شده بود، صحبت کرد.
قریشی گفت: امنیت و ثبات ما وابسته به امنیت و ثبات در افغانستان است. وی همچنان گفت که اگر می‌خواهیم پروژه برق عملی شود، اگر می‌خواهیم پاکستان از طریق افغانستان با آسیای میانه وصل شود، اگر می‌خواهیم همکاری دوجانبه اقتصادی داشته باشیم، لازمه‌اش این است که در افغانستان صلح حاکم گردد.
همینگونه رییس ستاد ارتش نیرومند پاکستان نیز با پای خود به دیدار داکتر عبدالله آمد. عمران خان نخست‌وزیر پاکستان نیز در دومین روز سفر داکتر عبدالله با وی ملاقات و اذعان کرد که بدترین سناریو برای مردم افغانستان، سناریوی جنگ است. خان همچنان گفت که کشورش از کاهش خشونت‌ها و آتش‌بس سراسری در افغانستان حمایت می‌کند.
به باور من، چنین تبلیغ و تمجید داکتر عبدالله از سوی مقامات پاکستانی نه تنها این که بدون برنامه‌ریزی نبود، بل‌که در موافقت با هم‌پیمانان اقتصادی و نظامی پاکستان صورت گرفت. پاکستان هم با ایالات متحده امریکا روابط خوبی دارد و هم با چین. ادبیات سیاسی ترامپ در پیوند به حضور و بیرون کردن نیروهای ایالات متحده از افغانستان برای همه روشن است. امضای توافق‌نامه صلح ماه فبروری میان امریکا و طالبان نشان داد که رییس‌ جمهور ترامپ نمی‌خواهد دیگر نیروهای امریکایی با گروه طالبان بجنگند. اگر نیروهای امریکایی در افغانستان با گروه طالبان نجگند، بحث ماندن و رفتن‌شان بی‌معنا می‌شود. زیرا منطق حضور امریکا در افغانستان جنگ با طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی است. امضای توافق‌نامه صلح میان امریکا و طالبان، این منطق را منتفی ساخته است. بنابراین، ترامپ برای این که منتقدان خود را در پیوند به خروج نیروهای امریکایی از افغانستان قناعت دهد، می‌خواهد هرچه زودتر گفت‌وگوهای میان‌افغانی به نتیجه برسد.
از سوی دیگر، پاکستان با چین نیز روابط محکم و دوستانه‌ دارد. افغانستان به لحاظ موقعیت جغرافیایی که دارد، مناسب‌ترین منطقه برای وصل چین و پاکستان با کشورهای آسیای میانه است. شامل‌ شدن افغانستان در دهلیز ۶۲ میلیارد دالری اقتصادی چین – پاکستان (CPEC) که برجسته‌ترین پروژه‌ در زیر چتر ابتکار کمربند و راه است، هم برای چین سودآور است و هم برای پاکستان. در کنار این، پروژۀ خط آهن ترانسپورتی خاص افغانستان – چین که به راه انداخته شده است، افغانستان را از مسیر ازبیکستان و قزاقستان به چین وصل می‌کند. همچنان احیای جاده ابریشم که از مسیر افغانستان می‌گذرد، چین را به اروپا و کشورهای افریقایی متصل می‌سازد. این اتصال منطقه‌‌ای برای چین و پاکستان بسیار قابل اهمیت است.
با این همه، پاکستان که همواره به پشتیبانی از گروه‌های تروریستی در افغانستان متهم بوده و در مواردی هم شماری از مقامات این کشور اعتراف کرده‌اند که طالبان را حمایت می‌کنند، اکنون نتیجه گرفته که صلح در افغانستان منافع اقتصادی این کشور را تضمین می‌کند و با خارج شدن امریکا از افغانستان، می‌تواند در همکاری با چین در این کشور سرمایه‌گذاری کند.