اعلام نتیجه انتخابات و سرنوشت یک ملت؛ بگذارید کمیسیون کارش را تمام کند!

دخالت در کار کمیسیون‌های انتخاباتی، مصادره انتخابات به سود و منفعیت شخصی خویش و زیر پا گذاشتن تمام خواست‌ها، آرزوها، سرنوشت و شیرازه زندگی آحاد این ملت هیچ نوع توجیه قانونی و منطقی نداشته و باید خاتمه یابد.

بیش از دو ماه از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ششم میزان می‌گذرد ولی هنوز نتیجه آن اعلام نشده است. به درازا کشیده شدن روند انتخابات و اعلام نتایج آن بیشتر محصول اختلافات سیاسی میان تیم‌های انتخاباتی است تا عوامل تخنیکی دخیل در پروسه. آنچه مشکل را عمق بیشتر می‌بخشد، بازی بد برخی تیم‌ها خلاف آنچه قاعده بازی ایجاب می‌کند در قبال انتخابات است. موضع این تیم‌ها، در واقع علیه دموکراسی بوده و مردم‌سالاری را صدمه جدی می‌زند، چه برگزاری انتخابات، پروسه شمارش آرا، اعلام نتیجه و برنده یا بازنده اعلان کردن نامزدی، مسئولیت کمیسیون انتخابات است که در یک روند کاملاً دموکراتیک انجام می‌شود و دخالت و سنگ‌اندازی تیم‌های انتخاباتی می‌تواند این روند را به کلی متوقف یا تخریب کند.
دست کم به جرئت می‌توان گفت که در تاریخ برگزاری انتخابات در کشور، برای اولین بار کمیشنران کمیسیون‌های انتخاباتی از سوی نامزدان معرفی و انتخاب شدند. در این مورد تمام نامزدان سهم دارند و قواعد، قوانین، طرزالعمل‌ها و چارچوب کاری هردو کمیسیون انتخاباتی از سوی نامزدان با استفاده از رای مستقیم تسجیل شده است. پس نامزدان دست کم باید به آنچه خویشتن انجام داده‌اند و قانونی که خود بنیان گذاشته‌اند احترام قایل شده و بگذارند که کمیسیون‌های انتخاباتی کار خود را به صورت منظم و مبتنی بر اصول بازی انجام دهند.
دست کم در چند روز اخیر دو نشست مشورتی میان کمیسیون‌های انتخاباتی و نامزدان معترض به نتیجه انتخابات برگزار شده است.(جالب این که هنوز نتیجه ابتدایی هم معلوم نیست) پرسش اصلی این است که چرا باید کمیسیون‌های انتخاباتی برای انجام کاری که مسئولیت شان است و از سوی خود این نامزدان نیز انتخاب شده‌اند، مشوره کنند؟
به باور نگارنده، کمیسیون انتخابات مطابق اصول پذیرفته شده انتخاباتی، باید کار خود را بدون اعتراض هر تیم و نامزدی ادامه داده و هرچه زودتر نتیجه انتخابات را اعلان نماید، در غیر آن منتظر چند مورد باید باشیم.
رکود بیشتر اقتصادی و تاوانی که مردم می‌پردازند: هرچقدر که اعلام نتیجه انتخابات با تاخیر انجام شود، سکتور اقتصادی کشور بیشتر با رکود مواجه می‌شود. ادامه بحران انتخابات از یک طرف سرمایه‌گذاری را کاهش می‌دهد، از جانب دیگر سبب فرار سرمایه‌گذاران از کشور می‌شود و به تبع آن کار و بار عادی مردم را مختل می‌کند که بار آن مستقیم به دوش مردم تحمیل شده و اقتصاد خانوارها را به شدت آسیب می‌زند. همین اکنون که دوماه از بحران انتخاباتی می‌گذرد، دست کم میزان قدرت خرید خانواده‌ها به شدت کاهش یافته و بازارهای خرید و فروش مواد اولیه راکد است.
تورم بیشتر شده است. مردم در واقع با وضعیت میان مرگ و زندگی پنجه در پنجه هستند و با توجه به این مسایل باید هرچه زودتر نتیجه انتخابات اعلان شود.
روند صلح و مشروعیت حکومت: کابل در روند صلح منزوی است، چون هنوز نتیجه انتخابات معلوم نیست و حکومت اقتدار و وجاهت قانونی کافی برای در دست گرفتن سکان روند صلح ندارد. اقتدار و جایگاه قانونی و مشروع حکومت برای رهبری روند صلح از موضع قوت، ربط مستقیم به نتیجه انتخابات دارد. سرنوشت کشور با روند صلح گره خورده است و اگر حکومت به زودترین فرصت از طریق مشروع که آرای مردم است ایجاد نشود، از یک جانب حامیان و متحدان بین‌المللی کشور دلسرد شده و از جانب دیگر موضع مخالفان مسلح تقویت می‌شود. آنان همین اکنون نیز عدم اشتراک گسترده مردم را برجسته ساخته و تبلیغ می‌کنند که این موضوع نشانه عدم مشروعیت کابل در کنتکست جامعه افغانستان است. اگر نتیجه انتخابات هرچه زودتر اعلام شود و حکومت مشروع با وجاهت دموکراتیک برخاسته از آرای مردم ایجاد شود، شاید سهمی به مخالفان مسلح در روند صلح داده شود، ولی جلو سیر قهقرایی کشور به گذشته گرفته می‌شود. قوای مسلح همانند دهه هفتاد از هم نمی‌پاشد. سرنوشت زنان به بازی گرفته نمی‌شود. دموکراسی قربانی تحجر طالبانی نمی‌شود.
داکتر عبدالله و دور باطل نامزدی: داکتر عبدالله چهره شیک و خوب سیاسی کشور است. او مدلی از مردان سیاسی است که حوصله زیاد دارد، ولی به شدت مستعد نوشیدن «جام زهر» در چانه‌زنی‌های سیاسی است. این مسئله موقعیت او را در میان متحدانش متزلزل می‌سازد. او تاکنون سه بار نامزد انتخابات ریاست جمهوری بوده ولی نتوانسته وارد ارگ شود.

بار اول از رقابت در دور دوم با حامد کرزی کنار کشید، بار دوم هرچند در اول خیلی تند رفت، اما به رغم ایستادگی متحدان سیاسی‌اش، « جام زهر» نوشید و به حکومت وحدت ملی تن داد(البته پس از دریافت تمام هزینه‌های انتخاباتی‌اش از سوی واشنگتن. این موضوع در کتاب فرستاده زلمی خلیلزاد به صراحت ذکر شده است). این بار نیز حتا متحدان انتخاباتی جناب داکتر عبدالله در « خوف و رجا» به سر می‌برند که نکند یک بار دیگر استعداد « جام زهر» نوشی داکتر صاحب شکوفا شود.
با توجه به موارد مذکوره در مطلب، دخالت در کار کمیسیون‌های انتخاباتی، مصادره انتخابات به سود و منفعت شخصی خویش و زیر پا گذاشتن تمام خواست‌ها، آرزوها، سرنوشت و شیرازه زندگی آحاد این ملت هیچ نوع توجیه قانونی و منطقی نداشته و باید خاتمه یابد. اعلان نتیجه انتخابات (هرچه باشد) به سود میهنی است که در آن نفس می‌کشیم، پس بیایید آن را در حد و اندازه منافع حقیر شخصی و حزبی و سمتی و زبانی و گروهی و تباری و قومی فرو نکاهیم.