بیش از ۶۰ درصد جنگجویان آزاد شده طالبان به میدان جنگ برگشته‌اند
رهبران ارشد نظامی امریکا نسبت به پیروی طالبان از شرایط توافق‌نامه دوحه ابراز نگرانی کرده‌اند در حالی که به نظر می‌رسد هیچ توقفی در کاهش نیروهای خارجی پیش نیامده است
تحقیقات محرمانه به دست آمده نشان می‌دهد اکثریت زندانیان طالبان که تحت توافق‌نامه دوحه آزاد شده‌اند، برای جنگ با نیروهای امنیتی افغانستان اسلحه به دست گرفته‌اند و به «جهاد» خود ادامه می‌دهند تا حکومت تحت حمایت امریکا را در افغانستان سرنگون کرده و «امارت اسلامی» را جایگزین آن کنند.
در مقاله منتشر نشده‌ای که برای پروژه دیالوگ صلح افغانستان در دانشگاه «کویینز» در بلفاست، ایرلند شمالی نوشته شده است، «مایکل سمپل» و «فلیکس کوئن» کارشناسان طالبان دریافتند که زندانیان آزاد شده طالبان «در جنگ شرکت کرده، کشته شده‌اند، اسیر شده‌اند و یک مورد زندانیان سابق درگیر ترورهای انتقام‌جویی است.»
سمپل و کوئن نوشته‌اند که اکثریت (۶۸ درصدر از ۱۰۸) زندانی سابق طالبان که تحقیق بالای آن صورت گرفته «قبلاً در طالبان ادغام شده و نقش فعال خود را در درگیری‌ها از سر گرفتند یا در گروه‌های طالبان که قصد از سرگیری جنگ را دارند، پیوستند یا پست‌های نظامی یا سیاسی را اشغال نمودند که به گونه مستقیم با تلاش‌های جنگی طالبان مرتبط است».
آن‌ها در یافتند: «شماری از زندانیان سابق پس از آزادی به سمت فرماندهی منصوب شده‌اند. دو زندانی سابق پست‌های فرماندهی نظامی سابق خود را که برادران یا پسران شان به طور موقت آن‌ها را تصاحب کرده بودند، دوباره پس گرفتند. تعدادی پست‌های رسمی را در ادارات خودخوانده طالبان به عهده گرفته‌اند. انتصاب زندانیان سابق به عنوان ولسوال‌ها – که اساساً مسئول امور نظامی و نظارت بر امور غیرنظامیان در سطح منطقه هستند – اکنون گسترده است».
۸ درصد دیگر از مصاحبه شوندگان مایل به بازگشت به جنگ هستند، اما با مخالفت خانواده، بیشتر توسط همسران، مواجه شدند. ۲۷ یا ۲۴ درصد دیگر «به دلایل مختلف» دیگر به جنگ نخواهند پیوست؛ بیشتر به این دلیل که آن‌ها مایل به بازگشت به زندگی غیرنظامی هستند.
به نظر می‌رسد این تحقیق شک و تردید در مورد وعدههای طالبان برای کاهش خشونت، منع جنگجویان از بازگشت به میدان جنگ پس از آزادی و پیروی از سایر شرایط توافق با ایالات متحده، از جمله قطع روابط با القاعده را تأیید می‌کند. منتقدین این توافق‌نامه بر این باورند که طالبان فقط علاقه‌مند بازگشت به قدرت هستند و هدف نهایی آن‌ها ایجاد «امارت اسلامی» به کمک القاعده است.
بسیاری از مصاحبه شوندگان وعدههای طالبان را مبنی بر اینكه زندانیان آزاد شده، به میدان جنگ بر نمی‌گردند، بی معنی می‌خواند.
یك تن از آنان اظهار داشت: «این صرفاً یک فریب است، به عنوان بخشی از ترفند و حقه‌ای كه ما با خارجی‌ها بازی می‌كنیم. ما زندانیان سابق باید به جایگاه خود در صفوف جهاد برگردیم. من موظفم تا زمان ظهور یک حکومت اسلامی با اشغالگری مبارزه کنم».
رهبران ارشد نظامی امریکا نسبت به پیروی طالبان از شرایط توافق‌نامه دوحه ابراز نگرانی کرده‌اند در حالی که به نظر می‌رسد هیچ توقفی در کاهش نیروهای خارجی پیش نیامده است. برخی رهبران نظامی امریکا نیز به گونه علنی ارتباط طالبان با القاعده را مطرح کردند.
جنرال کنیت مک‌کینزی رییس فرماندهی مرکزی ایالات متحده در ماه جون گفت که طالبان به گونه کامل شرایط توافق‌نامه دوحه را رعایت نکردند.
وی گفت: «فکر می‌کنم طالبان باید نشان دهند که آن‌ها نیز شرکای وفاداری خواهند بود».
یک مقام حکومت افغانستان، بدون ارائه جزئیات، اشاره کرد که ایالات متحده نسبت به سطح پیروی طالبان از مفاد توافق‌نامه ناراضی است.
وی گفت گزارش دانشگاه کویینز نشان می‌دهد که «طالبان باید ناسازگاری در سیاست داخلی خود را مدیریت کنند. تلاش آن‌ها برای مدیریت جنگجویان که بار اصلی خشونت را متحمل شده است در بحبوحه شعارهای آن‌ها برای صلح، پاشنه آشیل برای هر توافق احتمالی خواهد بود».
او افزود: «آن‌ها (طالبان) باید گفتارهای خود در مورد صلح را در عمل نشان دهند. البته، این انتظار وجود دارد که ایالات متحده باید به آن‌ها کمک کند تا به توافق‌نامه خود پایبند باشند، از جمله تعهدات مربوط به فعالیت‌های پس از آزادی محکومان».
