تورم کهنه‌فروشی‌های کابل؛ افزایش حراج لوازم خانه به دلیل فقر و فرار

سید مرتضی محمودی
دکان‌های فروش لوازم دست دوم در کابل متورم از انباشت وسایلی است که مردم به دلیل فقر و فرار به فروش رسانده‌اند. اگر سری به خیابان‌های کارته سه و غرب کابل بزنید، متوجه می‌شوید که فقر شدید چقدر مردم را واداشته که به فروش لوازم زندگی شان اقدام کنند.

به گزارش خبرگزاری دید، به دنبال سقوط نظام پیشین از سوی طا-لبان در ۲۴ اسد سال روان، فقر و فرار از کشور دو عاملی است که مردم را برای فروش لوازم خانگی شان وادار کرده است.
هرچند فروشندگان دست دوم می‌گویند که اخیراً فروش لوازم خانگی کمتر شده، اما تاکید می‌کنند که خریدار هم نیست و این مسئله در کمتر شدن فروش تاثیر دارد.

محمد عارف یکی دست دوم فروشان ساحه پل سرخ کابل است. او می‌گوید که در هفته اخیر فروشندگان لوازم خانه کمتر شده است، اما به این باور است که سبب کمتر شدن آن نبود خریدار است.
او می‌گوید: یکی از دلایل کمتر شدن فروش لوازم خانه بسته شدن پروازها و مرزها است؛ زیرا مردم نمی‌توانند فرار کنند و ناگزیر لوازم خانه خود را نیاز دارند.

محمد عارف به این باور است که در زمان حکومت پیشین خرید و فروش لوازم دست دوم متوازن بود، اما اکنون فقط دکانداران می‌خرند و از خریدار خبری نیست؛ چون مردم پولی برای خرید لوازم ندارند.
محمد باقر یک فروشنده دیگر می‌گوید که نبود کار، فقر و خروج مردم از کشور سبب شده که مردم لوازم خانه خود را بفروشند.

اما سید عباس کهنه فروشی دیگر می‌گوید که قبلاً ۲۰ درصد مراجعین برای فروش اموال خانه خود می‌آمدند، اما اکنون ۷۰ درصد شده است.
به گفته او، در گذشته اگر تعدادی برای فروش می‌آمدند، تعدادی هم می‌خریدند، اما اکنون تمام مشتری‌ها فقط برای فروش می‌آیند و از خریدار خبری نیست.

در همین حال، حسن‌علی فکور استاد دانشگاه در کابل ضمن برشمردن فقر و مهاجرت و بیکاری به عنواد دلایل اصلی فروش لوازم خانه از سوی مردم، نسبت به زمستان پیش رو هشدار داده و تاکید می‌کند که اگر جهان و حکومت تازه در این باره اقدام نکنند، گرسنگی کمترین تراژدی خواهد بود.

او به این باور است که مردم وسایل خانه خود را می‌فروشند تا در زمستان پول نقد داشته باشند.
فکور: وضعیت اقتصادی که مردم در زمستان پیش رو خواهند داشت بسیار خطرناک خواهد بود، از نظر اقتصادی یک بحران را شاهد خواهیم بود، بیکاری به اوج خود رسیده، بسیاری از خانواده ها کارگر ندارند و همچنان پس انداز.
به گفته این استاد دانشگاه، در وضعیت بحرانی به هر مقداری که به مردم کمک شود می‌تواند خوب باشد، اما هشدار می‌دهد که کمک جامعه جهانی باید ۹۰ درصد مردم را پوشش دهد.

آقای فکور می‌گوید که کمک جامعه جهانی زمانی موثر است که ۱۰ تا ۲۰ درصد مردم دچار فقر باشند، در حالی که مردم افغانستان تا ۹۷ درصد با فقر درگیر هستند.
این استاد دانشگاه می‌گوید که باید طا-لبان و جامعه جهانی در هماهنگی با هم نخست خانواده‌های بیشتر آسیب پذیر را شناسایی کنند و سپس کمک ها به گونه عادلانه توزیع شود.
او می‌گوید که طا-لبان می‌توانند زمینه حمل و نقل کمک‌ها را فراهم کنند و نهادهای کمک کننده، از طریق مساجد و کلانترها و نمایندگان مردمی به توزیع کمک‌ها اقدام کنند.
گفتنی است که با سقوط دولت پیشین، سیستم بانکی کشور به هم خورد، نقدینگی به کمترین میزان در بیست سال اخیر رسیده و کمک‌های جامعه جهانی نیز قطع شده است که این عوامل جامعه را دچار فقر شدید کرده و احتمال زمستان سختی را مطرح می‌کند.