در رژیم طالبان نمی‌توانستم از مردی که دوست داشتم خواستگاری کنم
گزارش از ضمیر محب- خبرگزاری دید
هدا خموش می‌گوید، اگر طالبان حاکمیت می‌داشتند نمی‌توانست محبت خود را در فیسبوک همگانی کند: به همه روشن است که وقتی طالب حاکمیت داشته باشد، هیچ زنی نمی‌تواند صدایش را بلند کند، حتا نمی‌تواند بیرون از خانه برود، چه برسد به اینکه به مرد مورد علاقه‌اش ابراز محبت کند.
به گزارش خبرگزاری دید، برخی از فعالان عرصه حقوق زن می‌گویند که تاهنوز صدای زنان در مذاکرات صلح شنیده نشده است و زنان در این پروسه نقش سمبولیک دارند. همچنین آنان به این باور هستند که طالبان به صحبت‌های خود پایبند نیستند و فکرشان نیز نسبت به زنان تغییر نکرده است.
فاضله غفوری فعال حقوق زن در صحبت با خبرگزاری دید می‌گوید: در گفت‌وگوهای صلح نقش زنان هیچ برجسته نبوده، چند تا زن هم که در تیم مذاکره‌کننده هستند، نقش سمبولیک دارند، صدای شان شنیده نمی‌شود.
به باور او «اگر زنان در این پروسه نقش می‌داشتند باید نماینده جامعه مدنی، فعالان عرصه حقوق زن در مذاکره حضور می‌داشتند و صدای خود را بلند می‌کردند».
بانو فاضله در باره دید طالبان نسبت به زنان می‌گوید: به طالبان کی باورمند است که دیدگاه شان تغییر کند، چه وقت آن‌ها به صحبت‌های خود پایبند بوده‌اند که برای تغییر دیدگاه شان نسبت به زنان مردم امیدوار شوند.
هدا خموش شاعر و فعال حقوق زن می‌گوید: بیشتر از پنج ماه از شروع مذاکرات صلح گذشته، اما تاهنوز در باره حقوق زنان بحث جدی صورت نگرفته است، هر صدایی هم که از آدرس زن در مذاکرات دوحه بلند شده، خاموش شده است.
او به این باور است که در دیدگاه طالبان نسبت به زنان تغییر به وجود نیامده است: در دیدگاه طالبان تاهنوز تغییری را مشاهده نکردیم، طالب نمی‌پذیرد که یک زن خودش باشد و راهش را ادامه دهد، مثل گذشته کوشش می‌کنند زنان را به گذشته برگردانند که هیچ وقت این کار شدنی نیست.
بانو خموش تصریح می‌کند که از ترس طالبان نمی‌تواند خانه پدر خود برود: خودم فعلاً نمی‌توانم از ترس طالب به خانه پدرم که در بغلان است بروم، بسیار وقت شده که پدر جان خود را ندیدیم، از راه می‌ترسم که مبادا در گیر طالبان بیفتم.
گفتنی است که هدا خموش چندماه پیش با انتشار نامه‌ای در شبکه اجتماعی فیسبوک از مرد مورد علاقه‌اش خواستگاری کرد و سرانجام با همان مرد نامزد شد.
او می‌گوید اگر طالبان حاکمیت می‌داشتند نمی‌توانست محبت خود را در فیسبوک همگانی کند: به همه روشن است که وقتی طالب حاکمیت داشته باشد، هیچ زنی نمی‌تواند صدایش را بلند کند، حتا نمی‌تواند بیرون از خانه برود، چه برسد به اینکه به مرد مورد علاقه‌اش ابراز محبت کند.
نیلوفر یوسفی یکی از فعالان فعال حقوق زن در صحبت با خبرگزاری دید می‌گوید: در گفت‌وگوهای صلح دوحه حضور زنان رونق بیشتر نداشته است، تاهنوز در باره هر چیز صحبت کرده‌اند، اما در باره زنان صحبت صورت نگرفته است.
بانو نیلوفر نیز به این باور است که فکر طالبان در باره زن تغییر نکرده است: فکر طالبان در مورد زنان هیچ تغییر نکرده است و تغییر هم نمی‌کند، این‌ها با صراحت گفتند که زنان باید در دانشگاه‌های جدا درس بخوانند، هیچ زنی در تیم شان وجود ندارد، به حضور زن در جامعه باور ندارند.
سمیه الهامی محصل حقوق و علوم سیاسی اما می‌گوید: دید طالبان نسبت به زنان تغییر نکرده است، همان طالبان بیست سال پیش هستند، اما دید زنان افغانستان تغییر کرده است و آنان نمی‌توانند صدای زن را خاموش بسازند، نمی‌توانند قوانین خشک بیست سال پیش را بالای زنان تطبیق کنند، اجازه نمی‌دهیم.
مسعوده کاکر رییس نهاد اجتماعی انسجام بانوان می‌گوید: طالبان امروز می‌گویند با زنان باید در روشنایی اسلام برخورد شود، اما در زمان حاکمیت شان زنان را خلاف شریعت اسلامی مورد خشونت قرار دادند، همین حالا هم زنان را محکمه صحرایی می‌کنند که در اسلام جواز ندارد.
بانو کاکر نیز به این باور است که فکر طالبان نسبت به زنان تغییر نکرده است: تا فعلاً در دیدگاه طالبان نسبت به زنان تغییر چشمگیری به وجود نیامده است که همه متوجه شده باشند، در آینده امیدوارم این گروه با زنان مثل دوران حاکمیت سیاه شان برخورد نکنند.
حضور کم‌رنگ زنان در گفت‌وگوهای صلح افغانستان و همچنین دید ناروشن گروه طالبان نسبت به زنان، همواره در میان مردم به ویژه نزد فعالان حقوق زن در کشور مایه نگرانی بوده است.
