رازهای پنهان جنگ پهپادی سی آی ای

در اتاق کنترول، آن‌ها تصویری از ۱۱ سپتمبر داشتند … فقط به خاطر اینکه شما را قبل از اینکه کار خود را انجام دهید، ناراحت کنند. این اشخاص باید بمیرند. این اشخاص مستحق مرگ هستند و تو باید این کار را انجام دهی.

ترجمه و تلخیص: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
در سال ۲۰۰۱، کاخ سفید به این نتیجه رسید که استفاده از پهپاد برای کشتن رهبران ارشد القاعده قانونی است. چند هفته پس از حملات ۱۱ سپتمبر، جورج دبلیو بوش رییس جمهور اسبق امریکا دستوری را امضا کرد که به دستگیری و کشتن عاملین القاعده توسط سی آی ای اجازه می‌داد.
برای برخی، هواپیماهای بدون سرنشین بزرگ‌ترین سلاحی است که توسط سیا ساخته شده است. برای دیگران، آن‌ها تهدیدی مداوم، کشنده و وحشتناک است.
چرا پیلوت‌های سابق علیه جنگ پهپادی سخن می‌گویند و آیا حکومت ایالات متحده سعی می‌کند تا آن‌ها را خفه کند؟ چطور اپراتورهای طیاره بدون سرنشین کشتار را با یک دسته بازی پردازش می‌دهند؟
«برندون برایانت»‌ اپراتور سابق طیاره بدون سرنشین است و اکنون افشاگری که در مورد نقشش در جنگ مخفی سیا صحبت می‌کند.
برایانت می‌گوید: «ما ناظران نهایی هستیم، بالاترین جاسوسان. هیچ‌کس ما را دستگیر نمی‌کند و ما دستور می‌گیریم تا زندگی این اشخاص را بگیریم. فقط نشانه گرفتن و یک کلیک است».
اپراتورهای معدودی در این باره صحبت کرده‌اند. برایانت می‌گوید: «خیلی عجیب است … هیچ‌کس دیگر در مورد آنچه انجام داده‌اند یا چیزهایی که جریان دارد، صحبت نکرده‌اند. این نکته دیوانه‌ام می‌کند».
از زمانی که برایانت شروع به سخن گفتن در مورد وظیفه‌اش به عنوان پیلوت پهپاد کرده است، دوستان سابقش و همکارانش او را اذیت کرده‌اند.
برایانت می‌گوید:‌«آنچه جامعه پهپاد در حال حاضر انجام می‌دهند این است که مرا می‌ترسانند و علیه من می‌تازند. آن‌ها من را می‌زنند که دیگران را از صحبت کردن در مورد آنچه انجاک داده‌اند بترسانند».
«مایکل هاس» اپراتور سابق طیاره‌های بدون سرنشین نیز تجربیاتش را شریک می‌کند.
هاس می‌گوید: «در اتاق کنترول، آن‌ها تصویری از ۱۱ سپتمبر داشتند … فقط به خاطر اینکه شما را قبل از اینکه کار خود را انجام دهید، ناراحت کنند. این اشخاص باید بمیرند. این اشخاص مستحق مرگ هستند و تو باید این کار را انجام دهی».
زندگی زیر طیاره‌های بدون سرنشین
هزاران کیلومتر دورتر در سرزمین منزوی وزیرستان در شمال غرب پاکستان، غیرنظامیان با حضور مداوم هواپیماهای بدون سرنشین زندگی می‌کنند و تهدید حمله دیگر و احتمال کشته‌شدن بیشتر اعضای خانواده و دوستان بی‌گناه.
زبیرالرحمن مرد جوانی که از حمله پهپادی جان سالم به در برد و جان مادرکلانش را هنگام خرد کردن سبزی گرفت، می‌گوید: «من زیاد فکر کردم اینکه چرا آن‌ها مردم بی‌گناه را می‌کشند. یک روز وحشتناکی بود. احساس پایان جهان بود».
وی می‌افزاید: «همه چیز تغییر کرده است. ما دیگر به مکتب نمی‌رویم یا بازی نمی‌کنیم».
سرگرمی-نظامی
با وجود پیشرفت‌های بیشتر در فن‌آوری پهپاد، دولت ایالات متحده به احتمال زیاد به این زودی فعالیت پهپادی خود را متوقف نمی‌کند‌، در عوض، با نشانه گرفتن گیم‌بازهای جوان، تمرکز ویژه‌ای را برای جذب زودهنگام انجام می‌دهد.
«پیتر سینگر» نویسنده کتاب «استراق سمع برای جنگ» می‌گوید: «همیشه بین دنیای جنگ و دنیای سرگرمی ارتباط وجود دارد. من این پدیده را «سرگرمی-نظامی» می‌گویم، جایی که در واقع دنیای نظامی اکنون ابزارهایی را از دنیای سرگرمی بیرون می‌کشد تا کار خود را بهتر انجام دهد».
«میسی کومینگ»‌ پیلوت اسبق ارتش امریکا می‌گوید: «گیم‌بازها مجموعه از مهارت‌ها را دارند که خیلی مهم هستند و مهارت اپراتورهای پهپادی را تقویت می‌کند».