زنان به عقب برنمی‌گردند
شبکه زنان افغان در یک نشست خبری موضع شان را در قبال نشست مسکو بیان کرده و تاکید کردند که زنان افغان به عقب بر نمی‌گردند.
شبکه زنان افغان در یک نشست خبری موضع شان را در قبال نشست مسکو بیان کرده و تاکید کردند که زنان افغان به عقب بر نمی‌گردند.
این شبکه با نشر اعلامیه‌ای گفته است که زنان در طول تاریخ کشور همواره در معادلات اجتماعی سهم فعال داشته و رسالت خویش را در انکشاف کشور ادا کرده‌اند.
در اعلامیه آمده است:« نظام سیاسی را تغییر ندهید: نظام سیاسی و دموکراسی را که بعد از سقوط طالبان به وجود آمده است، زنان افغان را توانمند ساخته است، ادارات عامه برای زنان زمینه استخدام، تحصیلات، مهارت‌های مسلکی، پایین آوردن میزان مرگ و میر مادران و امنیت نسبی را فراهم کرده‌اند. مذاکرات صلح نباید به قیمت سیستم نو پای دمکراسی تمام شود و تجزیه ادارات دولتی مانند وزارت خانه‌ها میان جناح‌های مختلف، برای زنان افغان قابل قبول نمی‌باشد. دمکراسی نباید مورد معامله‌های احزاب سیاسی قرار گیرد.»
متن کامل علامیه مطبوعاتی:
آجندای شش فقره‌ای زنان افغان برای اشتراک کنندگان مذاکرات مسکو
تاریخ نشان داده که زنان افغان همیشه در مسیر درست سیاسی در حرکت هستند. آن‌ها همیشه یکی از طرفداران دمکراسی و انکشاف اجتماعی بوده‌اند. با وجود جنگ‌ها و محدودیت‌ها، زنان در قسمت انکشاف مهارت‌های خود و انکشاف کشورشان سهم فعال گرفته‌اند. آن‌ها در انتخابات سهم فعال داشتند، رهبری وزارت خانه‌ها را به عهده گرفتند و در قسمت گسترش معارف، مکاتب و صحت خدمات شایان فراهم کرده و در راه بهزیستی نسل‌های دیگر نقش مهم را ایفا و با فعالیت‌های شان محدودیت‌های وارد شده بر زنان را از بین بردند و برای آوردن چنین تغییراتی بارها زندگی شان را نیز به خطر مواجه ساخته‌اند.
چندین دهه جنگ و خونریزی در افغانستان منجمله در زمان زمامداری طالبان و در مبارزه علیه تروریزم میلیون‌ها زن افغان بیوه، اطفال شان یتیم و مردها معلول و معیوب گردیدند. ما زنان افغان باورمندیم که جنگ‌های چهار دهه‌ای افغانستان هیچ برنده‌ای نداشته است و هیچ مردی نباید بخاطر خشونت‌ها و ویرانی‌های به جا مانده مفتخر باشد. تنها در صورت به وجود آوردن یک آتش‌بس فوری که منجر به صلح دوامدار گردد می‌تواند شما را مفتخر سازد.
از همه مهمتر آنست که زنان افغان همیشه صلح پرور بوده‌اند، چه در خانه و چه در اجتماع یا در سطح کشور. در زمان جنگ‌های داخلی در حالی که زنان مورد تجاوز جنسی قرار گرفته، کشته و زخمی شدند و یا هم مجبور شدند تا خانه‌های شان را ترک کنند ولی به ندرت دیده شده که به خاطر رسیدن به اهداف شان به خشونت توصل ورزیده باشند.
امروز سیاسیون مرد و موتلفین بین‌المللی شان در مورد مذاکرات صلح با طالبان صحبت می‌کنند. ما، زنان افغان بسیار نگران این پروسه هستیم. از طریق این اعلامیه ما از تمامی مردانی که در مذاکرات صلح شرکت می‌کنند تقاضا داریم تا:
۱ – نظام سیاسی را تغیر ندهید: نظام سیاسی و دمکراسی را که بعد از سقوط طالبان به وجود آمده است، زنان افغان را توانمند ساخته است، ادارات عامه برای زنان زمینه استخدام، تحصیلات، مهارت‌های مسلکی، پایین آوردن میزان مرگ و میر مادران و امنیت نسبی را فراهم کرده‌اند. مذاکرات صلح نباید به قیمت سیستم نو پای دمکراسی تمام شود و تجزیه ادارات دولتی مانند وزارت خانه‌ها میان جناح‌های مختلف، برای زنان افغان قابل قبول نمی‌باشد. دمکراسی نباید مورد معامله‌های احزاب سیاسی قرار گیرد.
۲- با قانون و نظم عامه معامله نکنید: هرج و مرجی که بعد از میان رفتن پولیس و اردوی افغانستان بعد از خروج نیروهای اتحاد جماهیر شوروی وقت صورت گرفت ضربه‌ای جبران ناپذیر به افغانستان از جمله زنان کشور وارد نمود. ملغی ساختن نیروهای امنیتی فقط می‌تواند مخالفین ثبات افغانستان را راضی سازد و یک اشتباه محض و جبران ناپذیر است. و نباید بگذاریم که همانطوری که توسط نواز شریف صدراعظم وقت پاکستان این عمل را یکی از دستاوردهای تاریخی پاکستان خواند، دوباره تکرار گردد. مردان افغان که در مذاکرات صلح شرکت می‌کنند باید واضحاً بدانند که لغو ساختن نیروهای امنیتی کشور خط قرمز برای زنان افغان منحیث یک شهروند است که نباید از آن عبور کنند. نیروهای امنیتی افغانستان نباید سیاسی‌سازی شوند و باید منحیث یک ساختار ملی که در آن زنان و مردان از ملیت‌های مختلف افغانستان سهم دارند حفاظت شود. نیرو های امنیتی افغان از جمله پولیس و اردو متعهد به تامین امنیت کشورند و مالیه پردازان کشورهای تمویل کننده در ایجاد و انکشا ف مهارت‌های شان نقش به سزایی داشته‌اند و قربانی این نیروها نباید نادیده گرفته شود.
۳- زنان افغان باید در میز مذاکرات حضور فعال داشته باشند: در حالی که اخیراٌ تعدادی از زنان در مذاکرات صلح شرکت خواهند کرد که ما از حضور شان حمایت کرده و آن را جزٍئی از دستاوردهای زنان افغان می‌دانیم. ما خواهان حضور با معنی زنان در مذکرات صلح هستیم. اینجا یک جنبش قوی از زنان در سرتاسر افغانستان وجود دارد که نمایندگی از تمامی ولایات و ملیت‌ها می‌کنند. این زنان باید در مذاکرات صلح سهیم باشند. حضور زنان در مذاکرات صلح نباید به احزاب سیاسی محدود شود. زنان باید به صورت واقعی و با معنی در مذاکرات شرکت کنند.
۴- صلح بدون تامین حقوق بشر را نباید قبول کنید: زنان افغان صلح را به قیمت از دست دادن آزادی‌های بنیادی شان نمی‌خواهند. صلحی که تهدید به حقوق زنان و آزادی‌های بنیادی شان باشد هیچگاهی دومدار نخواهد بود. محدودیت‌ها حتا به طور مقطعی بالای حقوق زنان تحت نام صلح و امنیت اصلاً قابل قبول نیست. در صورت نهایی ساختن موافقتنامه صلح برای زنان حق زندگی، حق دسترسی به صحت و تعلیم، آزادی تحرک اجتماعی و حق اشتراک فعال در فعالیت‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی باید ضمانت گردد.
۵- در مورد حقوق زنان علناً صحبت کنید: مردانی که در این مذاکرات شرکت می‌کنند باید این را واضح سازند که حقوق زنان به هیچ عنوانی مورد معامله قرار نمی‌گیرد. افغانستان در حال حاضر یک کشور اسلامی است و زنان افغان با در نظر داشت فرهنگ و آداب اسلامی زندگی می‌کنند. نیازی نیست که زندگی زنان دوباره مورد تحلیل و تفسیر قرار گیرد. هرگاه نیاز به تفسیر و تحلیل مجدد باشد باید آن را در مورد احترام به زندگی و کرامت انسان‌ها معطوف کرد. نباید فقط زنان از حقوق زنان دیگر دفاع کنند! ما در انکشاف این کشور همتای شماییم و شما از موقعیت بدست آمده می‌توانید بخاطر منافع زنان نیز فعالیت کنید.
۶- افغانستان را یکبار دیگر به انزوا نکشانید: با وجود انکشافات شگرفی که در طول ۱۸ سال اخیر صورت گرفته است افغانستان هنوز هم وابسته به کمک‌های بین‌المللی است. ما منحیث یک ملت باید به خاطر محو امراضی چون پولیو، پایین آوردن میزان مرگ و میر مادران و اطفال، مدیریت وضعیت نفوس کشور به خاطر داشتن بالاترین رقم افزایش نفوس در دنیا و آفات طبیعی مانند خشکسالی‌های حاضر دست به کار شویم. افغانستان در این مدت انکشافات قابل توجهی در زمینه های تجارت در سطح منطقه و جهان نموده است. از هر معامله‌ای که باعث به وجود آمدن تحریم‌های اقتصادی در آینده شود و کشور ما را دوباره بسوی فقر سوق دهد جداً جلوگیری شود.
ما زنان افغان باور داریم که مردان شرکت کننده در مذاکرات صلح می‌توانند با ما یکجا کار کنند تا به یک صلح پایدار که نیاز مبرم جامعه است برسیم. ما انتظار داریم تا در پروسه مذاکرات صلح سهم فعال خود را ایفا کنیم.
