شش جدی؛ چهار دهه آوارگی و بحران
در حضور ۹ ساله ارتش سرخ در افغانستان، تمامی زیرساخت‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کشور ما از هم پاشید و از این جهت خسارات جبران ناپذیری به آن وارد آمد
امروز ۶ جدی، سالروز تجاوز ارتش سرخ به افغانستان است. ۴۰ سال پیش از این، ارتش سرخ با پیشرفته‌ترین امکانات نظامی به افغانستان هجوم آورد. هجومی که بدون شک یک تجاوز آشکار بود، استقلال، تمامیت ارضی، عزت و آزادی یک کشور و یک ملت را نادیده گرفت و چهار دهه جنگ، خشونت، کشتار و خونریزی را کلید زد. ارتش سرخ هرچند پس از ۹ سال مجبور شد سرافکندگی و شکست را در افغانستان پذیرفته و بدون دستاورد خاصی کشور را ترک کند، اما میلیون‌ها کشته، زخمی و آواره برای افغانستان برجای گذاشت.
افغانستان درست از زمان حضور نظامی ارتش سرخ در ۴۰ پیش تاکنون دیگر روی آرامی را ندیده است و اکثر نسل کنونی افغانستان در جنگ متولد و در سایه جنگ جامعه‌پذیر شده و زندگی کرده است. به خصوص نسل جوان و کارآمد افغانستان هیچگاه دوره صلح و آرامی را تجربه نکرده و بدون شک ناآرامی‌های چهار دهه اخیر، ریشه در تجاوز ارتش سرخ دارد که با زیرپا گذاشتن تمامی موازین بین‌المللی کشور ما را مورد تجاوز و تعرض قرار داد و زمینه را برای حضور و مداخله دوامدار قدرت‌های شرق و غرب در افغانستان فراهم کرد.
در حضور ۹ ساله ارتش سرخ در افغانستان، تمامی زیرساخت‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کشور ما از هم پاشید و از این جهت خسارات جبران ناپذیری به آن وارد آمد. این روز در واقع سرآغاز یک فصل سیاه و تاریک در تاریخ میهن ما است که آن را سال‌ها از کاروان توسعه و پیشرفت دور ساخت و دود آن تجاوز هنوزهم چشم شهروندان افغانستان را می‌سوزاند.
در واقع با هجوم ارتش سرخ و از بین رفتن زیرساخت‌ها و زیربناهای افغانستان و نیز از هم پاشیدگی سیاسی و اقتصادی، زمینه برای دخالت و دست درازی قدرت‌های خارجی فراهم گردید و همین مسئله تداوم جنگ و خونریزی و در نتیجه دربدری و بی‌خانمانی شهروندان افغانستان را سبب شده است. موضوعی که حالا با گذشت چهار دهه آینده مبهم و تاریک را پیش روی سرنوشت سیاسی، اقتصادی و امنیتی افغانستان قرار داده و هر روز بر میزان ناامید شهروندان نسبت به بهبود وضعیت در آینده می‌افزاید.
