موزیم ملی در ۱۹۱۹بنیانگذاری، ولی در جنگ‌ها ۷۰درصد تاراج شد

در کنار این موضوع، از حکومت می‌خواهم تا بودجه موزیم‌ها را زیاد کند، زیرا بودجه های فعلی کافی نیست و باید توجه بیشتری شود.

افغانستان کشوری با تاریخ کهن که فراز و نشیب‌های مهم تاریخی و فرهنگی را گذرانده و آثار تاریخی فراوانی در دل خود جا داده است.
متأسفانه این آثار در ادوار مختلف مورد سرقت و چپاول قرار گرفت که این خود ضربه مهلکی بر پیکر فرهنگ افغانستان وارد کرده است.
در این میان، موزیم ملی که یکی از افتخارات ملی است آثار فراوانی را در خود گنجانیده و همه روزه ده‌ها بازدیدکننده از این مرکز دیدن می‌کنند.
با این که این مرکز فرهنگی در طول ۱۰۰ سال اخیر با مشکلات و چالش‌های فراوانی مواجه بوده، خواستیم این مشکلات و چالش‌ها را از دید مسئول آن به بررسی بگیریم.
پیرامون وضعیت موزیم ملی خبرنگار خبرگزاری دید با «محمد فهیم رحیمی» رییس موزیم ملی افغانستان به گفت‌وگو نشسته است.

آقای رحیمی می‌گوید که موزیم ملی فراز و نشیب‌های خود را داشته که در برخی مواقع متأسفانه مورد دستبرد قرار گرفته و چور شده و در برخی اوقات شکوفایی خود را داشته است.
وی پیرامون جلوگیری از قاچاق آثار تاریخی گفت: ما حدود ۱۵ هزار اثر تاریخی را از کشورهای مختلف خارجی به موزیم ملی برگرداندیم و از قاچاق حدود ۱۰ هزار اثر به خارج از کشور جلوگیری کرده‌ایم.
×××مشروح گفت‌وگو×××

خبرگزاری دید: موزیم ملی افغانستان در زمان کدام حاکمیت تأسیس شد و بیشتر آثار کدام دوره به‌نمایش گذاشته شده بود؟
رحیمی: تهداب موزیم ملی افغانستان در سال ۱۹۱۹ تقریباً صد سال قبل در زمان امان‌الله خان گذاشته شده بود، اما به شکل رسمی در سال ۱۹۲۵ افتتاح شد و مورد استفاده قرار گرفت. اولین آثاری که در موزیم ملی به‌نمایش گذاشته شد، آثاری بود که در زمان جنگ افغانستان و انگلیس به یادگار مانده و بعضی آثار مربوط به شاهان است که توسط خاندان شاهی جمع‌آوری شده بود.

خبرگزاری دید: در صد سالی که موزیم ملی تأسیس شده، چه تغییرات و دستاوردهایی به میان آمده است؟
رحیمی: تغییرات زیادی به وجود آمده است. موزیم ملی فراز و نشیب‌های خود را داشته که در برخی مواقع متأسفانه مورد دستبرد قرار گرفته و چور شده و در برخی اوقات شکوفایی خود را داشته است. یکی از دستاوردها قبل از جنگ‌های داخلی است که موزیم ملی بیش از ۱۰۰ هزار قلم آثار را در خود گنجانیده بود و حفاظت می‌شد، ولی متأسفانه در جنگ‌های داخلی حدود ۷۰ درصد این آثار غارت شد.

در سال ۲۰۰۲ دوباره به‌خاطر شکوفایی موزیم ملی کار صورت گرفت که در یک حالت خوب قرار گرفت و نمایشگاه‌های خوبی را برگزار کرد. بیش از ۳۵ هزار اثر تاریخی را بعد از ۲۰۰۲ جمع‌آوری شده است.
خبرگزاری دید: در حال حاضر چند قلم اثر تاریخی در موزیم ملی وجود دارد؟
رحیمی: در حال حاضر حدود ۵۰ هزار قلم اثر تاریخی در موزیم ملی افغانستان وجود دارد.
خبرگزاری دید: در مورد جلوگیری از قاچاق آثار تاریخی بگویید، چه دستاوردهایی دارید؟
رحیمی: ما حدود ۱۵ هزار اثر تاریخی را از کشورهای مختلف به موزیم ملی برگرداندیم و از قاچاق حدود ۱۰ هزار اثر به خارج از کشور جلوگیری کرده‌ایم که در مجموع از قاچاق و تاراج ۲۵ هزار اثر تاریخی جلوگیری و به کشور برگردانده شده است.

خبرگزاری دید: نمایش آثار تاریخی افغانستان در نمایشگاه‌های بین‌المللی چه تأثیراتی می‌تواند داشته باشد؟
رحیمی: سود بسیاری دارد و با توجه به این که در این اواخر آثار تاریخی کشور ما در نمایشگاه‌های بین‌المللی به نمایش گذاشته شد، برای روشن شدن اذهان عامه در کشورهای دیگر به تاریخ و فرهنگ ما خیلی نقش مثبت دارد و تصویر درستی از افغانستان به نمایش می‌گذارد، زیرا در حال حاضر رسانه‌ها همیشه تصویر بدی از افغانستان ارائه می‌کنند و خوبی‌های مردم و کشور ما را بسیار کم انعکاس می‌دهند. و از سویی هم نمایش آثار تاریخی ما سبب جذب مردم و علاقه آن‌ها به تاریخ و فرهنگ ما می‌شود که در آینده اگر کشور آرام باشد، توریست‌های زیادی را به کشور جذب خواهد کرد.

خبرگزاری دید: برنامه‌های شما برای آینده چیست؟
رحیمی: یکی از پلان‌هایی که روی دست داریم، ایجاد یک تعمیر جدید برای موزیم ملی افغانستان است، زیرا تعمیر فعلی هم قدیمی و هم کوچک می‌باشد. در کنار آن در صورت موافقت مسئولان، در قصر دارالامان موزیم افتخارات ملی را تأسیس خواهیم کرد. کارهای روزمره ما جمع‌آوری آثار، مرمت و بازسازی آثار است که به پیش می‌بریم. همچنین تلاش داریم تا بودجه بیشتری به ‌دست بیاوریم تا تعداد آثاری را که در نزد مردم است و مشکل قانون نداشته باشد، خریداری کنیم.
خبرگزاری دید: پیام شما؟
رحیمی: مردم افغانستان از موزیم‌ها حمایت کنند و این حمایت و همکاری می‌تواند از طریق اهدای آثار، ابراز نظریات و دیگر موارد تحقق پذیر باشد و ما از آن قدردانی می‌کنیم. موزیم یک نهاد فرهنگی است که متعلق به مردم می‌باشد و خود آن‌ها صاحب آثار هستند.