چرا رنگ آبی در طبیعت کمیاب است؟

رنگ آبی در طبیعت بسیار نادر است و از محبوب ترین رنگ‌ها در طبیعت محسوب می‌شود و دیدن حیوانات و گیاهان با این رنگ بسیار لذت بخش است.

رنگ آبی در طبیعت بسیار نادر است و از محبوب ترین رنگ‌ها در طبیعت محسوب می‌شود و دیدن حیوانات و گیاهان با این رنگ بسیار لذت بخش است.
چرا رنگ آبی در طبیعت کمیاب است ؟
محبوب ترین رنگ طبیعت آبی است. رنگ شاد و جذابی است و برای هر چیزی منجمله رنگ خانه یا رنگ شلوار جین اولین انتخاب است. با این حال این رنگ در طبیعت به سختی یافت می‌شود.
مثال مناسب:

حیوانات همه نوع رنگ‌های متفاوت را دارند، اما فکر می‌کنید چند تا از آن‌ها واقعاً آبی هستند؟
شاید زاغ کبود یا وال (هرچند خیلی هم آبی نیست). پس موجوداتی با رنگ آبی حیرت آور مثل پروانه، قوربقه و طوطی کمیاب‌تر هستند.
چرا رنگ آبی در طبیعت این قدر کمیاب است؟
بیشتر رنگدانه‌هایی که حیوانات روی مو، پوست یا پرهای خود نشان می‌دهند به غذایی که مصرف می‌کنند مربوط است. سالمون به خاطر حلزون صدف دار صورتی که می‌خورد به رنگ صورتی است. سهره ها به رنگ صورتی هستند چون گل‌های صورتی مصرف می‌کنند.
در حالی که رنگدانه‌هایی مثل سرخ، قهوه‌ای، نارنجی و زرد به علت غذای حیوانات است اما این موضوع در مورد رنگ آبی صدق نمی‌کند. در واقع آبی که شما می‌بینید اصلا رنگدانه آبی نیست.
چرا چیزهای آبی در طبیعت اصلا آبی نیستند؟
در بسیاری از حیوانات رنگ آبی به علت ساختار مولکولی و روشی است که نور را بازتاب می‌دهند.
«پروانه بلومورفو»

مثلا پروانه بلومورفو رنگ آبی را از این واقعیت می‌گیرد که پولک بال‌هایش برجستگی دارد که نور آفتاب را می‌شکند و باعث می‌شود که به رنگ آبی دیده شود.
اگر برجستگی پولک بال‌ها به شکل متفاوتی بود یا به جای هوا چیز دیگری در بین برجستگی‌ها وجود داشت، رنگ آبی از بین می‌رفت.
پرنده‌های آبی رنگ مثل زاغ کبود رنگشان را از فرایندی مشابه این پروانه با کمی تفاوت می‌گیرند.
هر پر از دانه‌های میکروسکوپی پراکننده نور تشکیل شده است که هر نوری غیر از نور آبی را خنثی می‌کند.
رنگ آبی در هر حیوانی (منجمله رنگ آبی چشم) به دلیل نوعی بازتاب نور از همین نوع است.
تنها استثنا در این مورد پروانه یاوبرینا-آلیو-وینگ است که در طبیعت تنها جانوری است که رنگدانه آبی دارد.
چرا رنگ آبی بیشتر به دلایل ساختاری در طبیعت یافت می‌شود تا رنگدانه؟
دانشمندان با اطمینان نمی‌توانند بگویند اما یک نظریه معروف هست که دلیل ساختاری بودن رنگ آبی این جانوران را تکامل (برای بقا و ارتباط) می‌داند. به هر حال قبول این نظریه تکاملی راحت تر از بازنویسی قوانین شیمی است.

وضعیتی مشابه این را می‌توان در گیاهان مشاهده کرد که در این مورد هم رنگدانه آبی وجود ندارد.
به عقیده دانشمندان از ۲۸۰۰۰۰ گونه گیاهان گلدار کم تر از ۱۰ درصدشان گل‌های آبی می‌دهند.
آن گیاهانی که آبی به نظر می‌رسند در واقع اغلب رنگدانه‌ای قرمز به نام آنتوسیانین دارند.
به واسطه تغییرات pH و آمیزش رنگدانه‌ها و انعکاس نور طبیعی، این گیاهان می‌توانند رنگ آبی از خودشان ظاهر کنند.
به همین دلیل است که گیاهانی مثل گل استکانی آبی، گل ادریسی و گل نیلوفر رنگ‌های متنوعی از آبی را دارند و هیچ رنگدانه آبی در گیاهان وجود ندارد.