آخرین اخبارافغانستانتحلیلسیاست

ﺭﻭﺵ ﺣﺬﻑ و ﻫﻀﻢ ﺩﺭ ﺑﺎﺯی ﺳﻴﺎسی

ﺑﺨﺶ ﺳﻮﻡ.

ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﺧﻮﺩﻛشی اﻧﺘﺤﺎﺭی ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ یک ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩﻛشی اﻧﻮمی ﻣﺤﺼﻮﻝ و ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻆﺎﻡﻫﺎیی اﺴﺖ ﻛﻪ ﻭﺟﺪاﻥ جمعی ﺭا ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ و ﺩﭼﺎﺭ اﻧﻮمی ﺳﻴﺎسی و اﺟﺘﻤﺎعی میﮕﺮﺩﻧﺪ.



«ﺩﻭﺭﻛﻴﻢ» ﺟﺎﻣﻌﻪ‌ﺷﻨﺎﺱ ﺳﻴﺎسی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻛﻪ ﺑﻌﺪ اﺯ «اﮔﺴﺖ ﻛﻨﺖ» اﻳﻦ ﺭﺷﺘﻪ ﺭا ﺑﻪ ﺣﺪ ﻛﻤﺎﻝ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭ اﺳﺖ ﻛﻪ: اﻧﻮمی ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎﺯﺩاﺭﻧﺪﻩ و ﻣﺎﻧﻊ اﺻلی ﺳﻴﺴﺘﻢ و ﻧﻆﺎﻡ‌ﺳﺎﺯی ﺩﺭ یک ﺟﺎﻣﻌﻪ تلقی میﺸﻮﺩ.
ﻭی اﻧﻮمی ﺭا ﻣﻌﺎﺩﻝ :اﺧﻼﻝ، آشفتگی و ﻫﺮﺝ و ﻣﺮﺝ میﺪاﻧﺪ.
ﺩﻭﺭﻛﻴم ﺷﺮﻁ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻧﻆﺎﻡ ﺳﻴﺎسی ﺭا ﺩﻭ ﭼﻴﺰ میﺪاﻧﺪ.
۱: اﻋﺘﻘﺎﺩ و ﺑﺎﻭﺭﻣﻨﺪی ﺑﻪ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺣﺎﻛﻢ.
۲: ﻣﻠﺰﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮ اﺟﺮا و ﺗﻂﺒﻴﻖ آﻥ ﻗﻮاﻧﻴﻦ.
ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻳﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ اﺟﺘﻤﺎعی ﺳﻴﺎسی، اﻋﻀﺎی آﻥ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺩﻭ ﺷﺮﻁ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﺳﺎﺯﻣﺎنی ﺩﭼﺎﺭ اﻧﻮمی میﮕﺮﺩﺩ.
ﻟﺬا ﺩﻭﺭﻛﻴﻢ، ﺟﺎﻣﻌﻪ بیﺑﺎﻭﺭ و بیﺗﻌﻬﺪ ﺭا ﻓﺎﻗﺪ ﻭﺟﺪاﻥ جمعی ﺩاﻧﺴﺘﻪ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻆﺎﻡ ﺳﻴﺎسی و ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻣﻠﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮامعی ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎی ﺁﺷﻔﺘﻪ و ﻣﺨﻞ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ و ﺩﻳﮕﺮاﻥ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.
به باور ﺩﻭﺭﻛﻴﻢ، ﺟﺎﻣﻌﻪای ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﻮمی ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻧﻮﻉ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﻲ، اﺧﻼقی و اﻋﺘﻘﺎﺩی ﻣﻮاﺟﻪ میﮕﺮﺩﺩ.
اﻭﻝ: ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺳﻴﺎسی.
ﺟﺎﻣﻌﻪای ﻛﻪ ﺩﭼﺎﺭ اﻧﻮمی ﺳﻴﺎسی ﺑﺎﺷﺪ، ﺳﻴﺎﺳﺖﻣﺪاﺭاﻥ و اﻋﻀﺎی ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ اﺟﺮایی ﻛﺸﻮﺭ ﻓﺮﺻﺖ‌ﻃﻠﺐ و ﻓﺴﺎﺩﭘﻴﺸﻪ میﺸﻮﻧﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ ﻧﻆﺎﻡ ﺭا ﻧﺎﭘﺎﻳﺪاﺭ و ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭا ﻳک ﻓﺮﺻﺖ میﭙﻨﺪاﺭﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎیی ﻛﻪ ﺑﺎ اﻧﻮمی ﺳﻴﺎسی ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻓﺴﺎﺩ و ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ اﺯ ﻗﺪﺭﺕ یک ﻓﺮﻫﻨﮓ میﺸﻮﺩ.
ﺩﻭﻡ: ﺗﻬﺪﻳﺪاﺧﻼقی.
ﺟﺎﻣﻌﻪای ﻛﻪ ﺩﭼﺎﺭ اﻧﻮمی ﺑﺎﺷﺪ اﺧﻼﻕ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻠﻮﻥ ﻣﺯاﺝ میﮕﺮﺩﺩ و ﺑﺎ ﺭﻭی ﻛﺎﺭ آﻣﺪﻥ ﻫﺮ ﺭﮊﻳﻢ و ﻫﺮ ﺣﺎﻛﻢ ﻣﺜﻞ اﻭ ﺧﻮﺩ ﺭا ﻋﻴﺎﺭ میﻜﻨﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﮔﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴتی ﺑﻮﺩ، ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﺳﺮﺥ و ﺑﺮﻭﺕ ﻛﻠﻔﺖ میﮕذاﺭﻧﺪ و اﮔﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﺟﻬﺎﺩی و اﺳﻼمی ﺑﻮﺩ ﻟﺒﺎﺱ ﺳﻔﻴﺪ و ﺭﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ و اﮔﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﺩﻣﻮﻛﺮاسی ﺑﻮﺩ ﺩﺭیشی ﻟﻮﻛﺲ و ﻛﺮاﻭاﺕ ﺷﻴک میﮕﺬاﺭﻧﺪ و ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭاﻧﻪ و ﻣﺪاﺭی‌ﻭاﺭ، ﻳک ﻓﺮﺩ میﺘﻮاﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﺧﻮﺩ ﺭا ﻣﻨﻂﺒﻖ ﺳﺎﺯﺩ.
ﻟﺬا اﻧﻮمی ﻣﺎﻧﻊ اﻳﺠﺎﺩ ﻳک ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺛﺎﺑﺖ ﻣلی میﮕﺮﺩﺩ.
ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺷﺎﻋﺮ:
ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﻮﺏ و ﺑﺪ ﺧﻮ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ اﺯ ﻣﺮﺩﻧﺖ ﻋﺮفی
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺯﻣﺰﻡ ﺷﻮﻳﺪ و ﻫﻨﺪﻭ ﺑﺴﻮﺯاﻧﺪ.
ﺳﻮﻡ : ﺗﻬﺪﻳﺪ اﻳﺪﻳﻮﻟﻮﮊﻳک .
ﺟﺎﻣﻌﻪ‌ای ﻛﻪ ﺩﭼﺎﺭ اﻧﻮمی ﺑﺎﺷﺪ، اﻓﺮاﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﻳک اﻗﺪاﻡ ﻭاﻛنشی ﺑﻪ اﻳﺪﻳﻮﻟﻮﮊی ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ و اﺯ آﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﺣﺮﺑﻪ اﻧﺘﻘﺎﻡ و ﺑﺮاﻧﺪاﺯی اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ میﻜﻨﻨﺪ، ﻟﺬا ﺩﺭ ﺟﻮاﻣﻊ اﻧﻮمی اﻳﺪﻳﻮﻟﻮﮊی ﻗﺒﻞ اﺯ ﺁنﻜﻪ آﻳﻴﻦ ﻫﺪاﻳﺖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ تلقی ﺷﻮﺩ، ﭼﻬﺮﻩ ﻣﺨﺮﺏ ﭘﻴﺪا میﻜﻨﺪ.
ﺩﻭﺭﻛﻴم ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩﻛشی، ﺳﻪ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩﻛشی ﺭا ﻣﻂﺮﺡ میﻜﻨﺪ.
۱:ﺧﻮﺩﻛشی ﺧﻮﺩﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ.
۲:ﺧﻮﺩﻛشی ﺩﻳﮕﺮﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ.
۳: ﺧﻮﺩﻛشی اﻧﻮمی.
ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ، ﺑﻪ ﻏﻴﺮ اﺯ ﺧﻮﺩﻛﺸﻲ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﺮبی ﺣﺎﻛﻢ اﺳﺖ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﺩﻳﮕﺮ آﻥ ﺩﺭ ﺟﻮامعی ﻛﻪ ﺩﭼﺎﺭ اﻧﻮمی ﺳﻴﺎسی و اﺟﺘﻤﺎعی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﻌﻠﻖ میﮕﻴﺮﺩ.
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﺧﻮﺩﻛشی اﻧﺘﺤﺎﺭی ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ یک ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩﻛشی اﻧﻮمی ﻣﺤﺼﻮﻝ و ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻆﺎﻡﻫﺎیی اﺴﺖ ﻛﻪ ﻭﺟﺪاﻥ جمعی ﺭا ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ و ﺩﭼﺎﺭ اﻧﻮمی ﺳﻴﺎسی و اﺟﺘﻤﺎعی میﮕﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮامعی ﻗﺒﻞ اﺯ آنﻜﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪ تلقی ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ اﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻗﺮاﺭ میﮕﻴﺮﻧﺪ.
داکتر دانش بختیاری

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا