جنگ اعلامیه‌ها؛ تروریزم با دیپلماسی متوقف نمی‌شود!
واقعیت میدانی این است که نه تروریزم با صدور اعلامیه و دیپلماسی شکست می‌خورد و نه امنیت مردم افغانستان تامین می‌شود. برای حفاظت از جان مردم افغانستان، مبارزه موثر با تروریزم تحمیلی و گذشتن از این برهه خطرناک، نیاز است که کشورهای منطقه و جهان و در راس آن سازمان ملل متحد، اقدامات عملی کرده و با صدور قطعنامه قاطع، مسئولیت کشورهای دخیل در بحران کنونی افغانستان را تبیین کند تا کشورما از این برزخ بگذرد
شام روز گذشته حمله تروریستی بر نماز گزاران در ولایت هرات دست کم ۷ کشته به شمول کودکان برجای گذاشت. این حمله بار دیگر نشان داد که تروریزم در افغانستان همچنان به خصورت خطرناکی فعالیت دارد؛ به ویژه گروه تروریستی داعش که به صورت هدفمند و سیستماتیک جامعه اهل تشیع را در افغانستان هدف قرار می‌دهد. قربانیان حمله تروریستی روز گذشته در هرات نیز شهروندان شیعه افغانستان بود و این مسئله ظن دست داشتن گروه داعش را در این حمله خونین شدیداً تقویت می‌کند.
حادثه خونین شام گذشته در هرات واکنش‌های زیادی را برانگیخت. شماری از چهره‌های سیاسی، سفارت خانه‌های مقیم کابل، برخی کشورها و یوناما آن را محکوم کرده و خواستار مجازات عاملان آن شدند. در این میان تنها جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد کمک در مبارزه علیه گروه داعش را مطرح کرد، اما دیگر طرف‌ها از جمله سازمان ملل متحد که در این مسئله مسئولیت بزرگی متوجه آن است، فقط با صدور پیام و اعلامیه و دیپلماسی بسنده کردند.
اما واقعیت تاسف‌انگیز این است که با تغییر شرایط چئوپولتیک در جهان، افغانستان موضوعیت و اهمیت راهبردی خود را از نظر جامعه جهانی از دست داده و اکنون مبدل به همان کشور پس از فروپاشی شوروی شده است؛ چیزی که این کشور را در حلقوم جنگ‌های داخلی فرو برد و برایند مستقیم آن وضعیت کنونی ما است.
این وضعیت بر افغانستان و مردم آن تحمیل شده و معلوم نیست که چه برنامه‌های وحشتناک دیگری در این سرزمین سوخته اجرا خواهد شد، ولی آنچه این مردم با گوشت و پوست و خون و استخوان خویش آن را حس می‌کنند، تروریزم وحشتناک و خون بار تکفیری داعشی است که برای جهانیان در حد دیپلماسی مطرح بوده و جان انسان این سرزمین ارزش اقدام عملی را ندارد.
بر همین مبنا است که گاهی خانم کاردار کارن دیکر احساساتی می‌شود و قول دیپلماتیک می‌دهد، زمانی فلان بنیاد حقوق بشری ابراز نگرانی می‌کند و یک وقت هم ملل متحد به خود زحمت می‌دهد و نشست برگزار می‌کند.
واقعیت میدانی این است که نه تروریزم با صدور اعلامیه و دیپلماسی شکست می‌خورد و نه امنیت مردم افغانستان تامین می‌شود. برای حفاظت از جان مردم افغانستان، مبارزه موثر با تروریزم تحمیلی و گذشتن از این برهه خطرناک، نیاز است که کشورهای منطقه و جهان و در راس آن سازمان ملل متحد، اقدامات عملی کرده و صدور قطعنامه قاطع، مسئولیت کشورهای دخیل در بحران کنونی افغانستان را تبیین کند تا کشورما از این برزخ بگذرد.
