خبرگزاری دید: گروه‌های حقوق بشری و داکتران می‌گویند که موارد خودکشی و اقدام به خودکشی طی ٢ سال گذشته در میان دختران و زنان روند صعودی به خود گرفته است.
به نقل از سی‌ان‌ان، کارشناسان می‌گویند که آمار موثق در مورد خودکشی و اقدام به خودکشی در افغانستان جمع‌آوری نشده است، اما گروه‌های حقوق بشر و داکتران می‌گویند که در حکومت طا-لبان این موارد افزایش یافته است.
بر بنیاد این گزارش، داکتر شکیب احمدی شش روز در هفته و ساعت‌های طولانی‌تر از همیشه کار می‌کند و بیماران را در یک کلینیک سلامت روان در ولایت هرات می‌بیند.
او از نام مستعار استفاده می‌کند زیرا می‌ترسد که طا-لبان او را به خاطر صحبت با رسانه‌های خارجی مجازات کنند.
احمدی گفته که از زمان تسلط طا-لبان در دو سال پیش، تعداد بیماران زن در کلینیک او ۴۰ تا ۵۰ درصد افزایش یافته است.
به گفته وی، حدود ۱۰ درصد از این بیماران خود را می‌کشند.
او گفته که زندگی زنان از سوی طا-لبان محدود شده است، دختران و زنان برای اقدام به خودکشی به وسایل خانگی مانند سم موش، مواد شیمیایی مایع، مایعات پاک کننده و کود کشاورزی – هر چیزی که فکر می کنند غم و اندوه آن‌ها را کاهش می‌دهد – روی می‌آورند.
احمدی می‌گوید سعی می‌کند به این گونه بیماران بگوید اوضاع بهتر می‌شود، مکتب‌ها بازگشایی می‌شوند، می‌توانند در خانه کار کنند، خیاطی کنند یا کاری را انجام دهند که به آن‌ها هدف می‌دهد.
اما حقیقت این است که او نمی‌داند آیا مکتب‌ها دوباره باز می‌شوند یا خیر. خودش هم دیگر امیدی ندارد.
گروه دیگری از دختران به تازگی از صنف ششم فارغ شده اند – یعنی پایان آموزش آن‌ها تحت قوانین طا-لبان.
احمدی می‌ترسد که این امر موج دیگری از خودآزاری و خودکشی به همراه داشته باشد.
در بیانیه‌ای که وزارت امور خارجه سرپرست در ماه جنوری به دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد ارایه کرد، این گروه مدعی شده که میزان خودکشی زنان از زمان به قدرت رسیدن آن‌ها کاهش یافته است.
در بیانیه آمده است: در ۲۰ سال گذشته موارد زیادی از خودکشی زنان وجود داشته است، اما به فضل الهی در حال حاضر چنین مواردی نداریم.
این ادعا با گزارش‌های متعدد، از جمله کارشناسان سازمان ملل که در ماه جولای گفتند «گزارش‌های افسردگی و خودکشی گسترده است، به‌ویژه در میان دختران نوجوانی که از ادامه تحصیل منع می‌شوند، در تضاد است».
هیدر بار معاون بخش حقوق زنان در دیده‌بان حقوق بشر گفته که زنان افغانستان نگران هستند جهان آنچه را که برای آن‌ها اتفاق می‌افتد عادی تلقی کنند.
وی گفته است: همه به نوعی شانه بالا می‌اندازند و می‌گویند: خب، اینجا افغانستان است. این باید برای همه ما غیرقابل تحمل باشد. زیرا آنچه در افغانستان اتفاق می‌افتد و این‌که جامعه بین‌المللی چگونه واکنش نشان می‌دهد یا نمی‌دهد، پیامدهای بزرگی برای حقوق زنان در سطح جهان دارد.
