«بلک واتر» یا ماشین آدم‌کُشی وارد افغانستان می‌شود
شانزده سال از حضور نیروهای بین‌المللی به سرکردگی امریکا و سازمان ملل در افغانستان می‌گذرد؛ با وجود این، نه از صلح خبری است و نه از امنیت. فلسفه حضور امریکا و هم‌پیمانان وی، آوردن صلح و امنیت در افغانستان بود. افغانستانی که پیش از آن، بیش از سه دهه جنگ و ناامنی را تجربه کرده و در طی آن سال‌ها، تمام زیرساخت‌های اقتصادی و نظامی خود را کاملاً از دست داده بود. اکنون، درمانده‌تر از پیش، با دست و پای بسته و با ناامیدی تمام، منتظر منجی است که وی را از این دامگه وحشت و خون و جنون برهاند و بر سکوی سکون و آرامش بنشاند؛ اما با وجود تمام امکانات فراوان قوای خارجی و حضور دیرپای‌شان در کشور، بجز حاکمیت «جنگ» و «بنگ» و «تفنگ»، چیز دیگری تحقق نیافته است. ملت، تمام آمال خود را بربادیافته می‌بیند و علاوه برآن، زمزمه‌های ورود «بلک واتر» را که در رسانه‌ها به «ماشین‌های‌آدم‌کُشی» معروف شده، نیز با وحشت هرچه تمام‌تر می‌شنوند.
بلک واتر نام یک شرکت خصوصی به ریاست شخصی به نام «اریک پرنس» در امریکاست که خدمات امنیتی انجام می‌دهد و اعضای آن را مزدوران جنگي تشکیل می‌دهد که هدف آن صرف نابودی و کشتن کسانی است که باید در بدل پول نابود شوند. بی‌جهت نیست که این شرکت را به نام «ماشین آدم‌کشی» نیز یاد کرده‌اند. نشان تبلیغاتی این شرکت هم ردپای یک حيوان وحشي به رنگ سیاه است که بر روی آن نشانه هدف‌گیری تفنگ به رنگ سرخ طراحی شده است.
براساس برخی از گزارش‌ها، اریک پرینس برای اولین‌بار این طرح خود را در مقاله‌ای در روزنامه وال استریت ژورنال در ماه مه سال روان مطرح کرده و بر بنیاد طرح ارایه شده از سوی وی حدود ۵۵۰۰ اجیر نظامی جایگزین سربازان امریکایی و نیروهای ویژه می‌شوند که آموزش سربازان افغانستان و همچنین کمک به مبارزه علیه طالبان را برعهده خواهند داشت. همچنین در طی این ماموریت سرنوشت‌ساز، ۹۰ جنگنده هوایی نیز از این نیروها پشتیبانی خواهند کرد. گفته می‌شود هزینه سالانه ارتش امریکا در افغانستان حدود ۶۰ میلیون دالر بوده که شرکت بلک واتر پیشنهادش را با نصف هزینه یادشده یعنی ۳۰ میلیارد دالر برآورد کرده است. طبق طرح پرنس، نیروهای نظامی اجیر، یونیفورم نظامی افغان را پوشیده و براساس قوانین افغانستان، ایفای وظیفه خواهند کرد.
سباستین گورکا، دستیار معاون ترامپ در امور امنیت ملی به نقل از خبرگزاری شرق گفته است:« آنها برای کمک به افغان‌ها به افغانستان می‌روند تا با کمک این نیروها از سرزمین شان به خوبی دفاع کنند؛ نه برای اینکه به جای افراد دیگری بجنگند، در نتیجه، این سرمایه‌گذاری، هزینه‌ها را کم می‌کند. ما اینجا در کاخ سفید درها را به روی ایده‌های افراد بیرون از دولت باز کرده‌ایم، چرا که وضعیت ١٦ سال گذشته فاجعه‌بار بوده است.»
رد پای بلک واتر را در افغانستان، نخستین‌بار پس از حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱م می‌توان دید. پس از این فاجعه بود که این شرکت، با قرارداد ۵.۴ میلیون دالری برای تامین امنیت مقر«سیا» در کابل، وارد افغانستان شد. از آن تاریخ به بعد، این «قدرتمندترین ارتش اجیر دنیا»، یکی از بازوهای قوی و بزرگ‌ترین هم‌پیمان جنگی امریکا علیه دیگر کشورها محسوب می‌شود. از آنجایی که این شرکت، یکی از مخوف‌ترین و مجهزترین نیروی اجیر در دنیا محسوب می‌شود، این گمانه زنی‌ها نیز وجود دارد که ممکن است برای دستیابی به سود بیشتر و تبدیل شدن به یک غول اقتصادی در سطح جهان، بسیاری از برنامه‌های نظامی ناتو را در برخی از نقاط دنیا به ناکامی مواجه سازد تا خود نفع سرشاری از این غایله ببرد. انتقال نیروهای مشکوک با چرخبال‌های مشکوک در مناطق جنگی افغانستان که تاکنون مسئولیت آن را نه حکومت افغانستان به عهده گرفته و نه نیروهای خارجی، می‌تواند به این گمانه‌زنی‌ها بیفزاید که ممکن است کار عوامل «بلک واتر» برای خنثا سازی موفقیت نیروهای ناتو در افغانستان باشد.
به هرحال، در واکنش به این خبر، حکومت افغانستان هیچ‌گونه واکنش رسمی از خود نشان نداده است. گرچه شایعات حاکی از آن است که اشرف غنی وعبدلله طی جلسه مخفی درکابل با رییس «سیا» موافقت کرده‌اند که مسئولیت جنگ را به شرکت خصوصی امنیتی بلک واتر بسپارند؛ اما حامد کرزی رییس‌جمهور پیشین افغانستان واکنش شدیدی از خود نشان داده و گفته است که تحقق طرح بلک واتر، تخطی آشکار در برابر حاکمیت ملی افغانستان است.
با توجه به وضعیت ناهنجار کشور و اوج‌گیری تحرکات دشمن در جای جای افغانستان، و همچنان، تشنجات سیاسی به وجود آمده میان امریکا و کوریای شمالی، طرح واگذاری مسایل امنیتی افغانستان به بلک واتر بعید به نظر نمی‌آید؛ اما نگرانی‌هایی نیز در این زمینه وجود دارد که اگر در صورتی که این طرح محقق شود، پیامدهای احتمالی آن چه خواهد بود؟ از یک دیدگاه می‌توان چنین ارزیابی کرد که با توجه به حضور نیروهای خارجی و تبعات آن در افغانستان، برای ما فرقی نمی‌کند که حکومت امریکا مستقیماً با تروریست‌ها مقابله کند و یا ماموریت این مقابله را به شرکت اجیری مانند «بلک واتر» بسپارد؛ آنچه برای ملت ما حایز اهمیت است، این است که کشور ما بار دیگر نعمت امن و صلح و آرامش را پس از سال‌ها رنج و محنت، تجربه کند و در فضای عاری از هرگونه کشتار، خشونت و نقض حقوق بشر با خاطر آسوده نفس بکشد و به آرامش برسد.
از سوی دیگر، این تشویش و نگرانی نیز وجود دارد که نیروهای اجیر، خود ناقض حقوق بشر شده و به جای اینکه عملاً تروریست‌ها را هدف قرار داده و از بین ببرند، به نیروهای ملکی و افراد غیرنظامی آسیب‌های جبران‌ناپذیر وارد کنند. بنابراین، در صورتی که حکومت افغانستان موافقت خود را با طرح فوق اعلام کند، باید این نکته را فراموش نکند که مصونیت افراد ملکی و غیرنظامی با نظامیان اجیر «بلک واتر» به هیچ‌وجه قابل معامله نیست.
داکتر فضایلی- خبرگزاری دید
