دولت سازی در افغانستان؛ چیزی که هرگز با جنگ شدنی نیست

تلاش ایالات متحده برای احیای اقتصاد افغانستان با کمک‌های خارجی یک دولت ضعیف وابسته به حمایت خارجی ایجاد کرد اما نتوانست بیکاری یا فقر را کاهش دهد

منبع: اتلانتیک
حتی در شرایط جنگ نیز حمله به غیرنظامیان فراری اقدامی پلید است. حمله داعش به میدان هوایی کابل در هنگام خروج امریکایی‌ها از افغانستان که منجر به کشته شدن نزدیک به ۲۰۰ غیرنظامی افغان و ۱۳ سرباز امریکایی شد، با واکنش نظامی روبرو شد.
چند روز بعد ایالات متحده یک حمله پهپادی در واکنش به عملیات داعش انجام داد که تهدیدی برای خروج نهایی از کابل بود. جنرال مارک میلی که آن را عادلانه نامید. چند هفته بعد جنرال مکنزی عذرخواهی کرد و اعتراف کرد که در این حمله ده غیرنظامی کشته شدند.
اتکای امریکا به حملات هوایی به این معناست که مردم بی‌گناه هزینه نگرانی‌های امنیتی امریکا را می‌پردازند. جدیدترین اشتباه پنتاگون شامل مشکلات ذاتی تعیین دشمن و مکان دشمن است.
ارزش‌های واقعی امریکایی با جنگ علیه تروریزم احیا شده بود. پس از حملات یازده سپتمبر، دولت بوش وظیفه بازسازی جهان را با تصویر امریکا با تهدید اسلحه بر عهده گرفت. جنگ علیه تروریزم، جنگ سرد جدید، قرارداد جدید بود.
رهبران امریکایی به دنبال آن بودند که افغانستان را به آرمان‌شهری تبدیل کنند که در آن گروه‌هایی مانند القاعده نمی‌توانستند وجود داشته باشند.
یک گزارش جامع از بازرس ویژه بازسازی افغانستان (سیگار) نشان می‌دهد که این عملیات تقریباً از ابتدا شکست خورده بود، تلاشی برای تحمیل اراده امریکا بر ملتی که پویایی‌های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی رهبران امریکایی هرگز آنها را مورد احترام یا درک قرار ندادند.
تلاش ایالات متحده برای احیای اقتصاد افغانستان با کمک‌های خارجی یک دولت ضعیف وابسته به حمایت خارجی ایجاد کرد اما نتوانست بیکاری یا فقر را کاهش دهد. پروژه‌های بازسازی نیز بلااستفاده رها یا نابود شد.
واکنش منفی به شکست ماموریت ملی پس از ۱۱ سپتمبر نشان می‌دهد که چرا رهبران امریکایی مدت‌ها در مورد پیشرفت جنگ به مردم دروغ گفتند. هیچ رییس جمهوری نمی‌خواست رییس جمهور بازنده جنگ افغانستان باشد و هیچ جنرالی نمی‌خواست جنرالی باشد که نیروهای امریکایی را پس از شکست به خانه بیاورد.
کسانی که با خروج مخالفت کردند، نمی‌توانند به طور موجهی استدلال کنند که ارتش امریکا به اتمام ماموریت خود نزدیک بوده یا این که ۲۰ سال دیگر چه تفاوتی ایجاد خواهد کرد.
تحقیر امریکایی‌ها در افغانستان نوعی سوگواری برای کاری است که این حمله هرگز نتوانست انجام دهد، این که باعث می‌شود امریکایی‌ها مانند روز قبل از سقوط برج‌های دو قلو، قوی و شکست ناپذیر شوند.