رسانه هندی: اختلافات داخلی حقانی‌ها و قنده‌هاری‌ها و «جاه طلبی‌های» سراج طا-لبان را تهدید می‌کند
طا-لبان به‌رغم مشکلات داخلی، یک جبهه و تصویر متحد از خود به نمایش می‌گذارند و توجه دارند که باید از درگیری‌های داخلی اجتناب شود تا از به خطر افتادن دستاوردهای اخیر جلوگیری شود
اختلافات داخلی در درون طا-لبان حاکی است که جناح‌های حقانی و قندهاری با یکدیگر بر سر رهبری رژیم و افغانستان در تضاد هستند. جنگ داخلی قدرت به این نگرانی منجر شده که بی‌ثباتی در افغانستان می‌تواند تشدید شود.
جناح حقانی به رهبری سراج‌الدین حقانی خواهان برکناری امیرخان متقی است که در حال حاضر به عنوان سرپرست وزارت امور خارجه فعالیت می‌کند. جناح حقانی می‌خواهد انس حقانی پسر جلال الدین حقانی و از مقامات ارشد حکومت تحت کنترول طا-لبان به عنوان وزیر خارجه جدید منصوب شود.
گروه قنده‌هاری که توسط ملا هبت‌الله آخوندزاده رهبری می‌شود، جناح حقانی را یک تهدید دانسته و در تعیین انس حقانی به عنوان وزیر خارجه جدید تردید دارد.
با این حال، گروه حقانی احساس می‌کند که جوانی و روابط قوی انس در بخش‌های مختلف، او را به یک مدعی قوی برای پست وزارت خارجه تبدیل کرده است.
سراج الدین حقانی رهبر گروه حقانی با نام به اصطلاح خلیفه صاحب در درون طا-لبان نیز برنامه‌های بلندپروازانه‌ای برای خود دارد. سرپرست وزارت داخله چشم به سمت نخست‌وزیری یا معاون نخست‌وزیر دوخته است اما می‌خواهد ابتدا نقش وزیر داخله را بر عهده داشته باشد.
موانعی در مسیر سراج‌الدین حقانی وجود دارد، زیرا نیروهای مخالف برنامه‌های او در قندهار است. دوست دیرینه او، تاج میر جواد که به‌عنوان فرمانده ارشد شبکه حقانی و معاون فعلی اداره کل اطلاعات (GDI) حکومت طا-لبان خدمت می‌کند، نیز با او مخالف است و این شکاف را در درون طا-لبان عمیق‌تر می‌کند.
سراج‌الدین حقانی با اتخاذ تدابیر امنیتی سخت‌گیرانه برای محافظت از خود و حفظ نقش رهبری، خود را محکم کرده است. او در میان جناح حقانی – افراطی‌ترین شاخه نظامی طا-لبان – که پیروان زیادی متشکل از جنگجویان و بمب‌گذاران انتحاری است، نفوذ قابل توجهی دارد.
قدرت در طا-لبان بین رهبران ارشد توزیع می‌شود. در حال حاضر، ابراهیم صدر سمت معاون وزیر امور داخله را برعهده دارد و سرپرستی وزارت داخله به حقانی واگذار شده است.
با این حال، طا-لبان به‌رغم مشکلات داخلی، یک جبهه و تصویر متحد از خود به نمایش می‌گذارند و توجه دارند که باید از درگیری‌های داخلی اجتناب شود تا از به خطر افتادن دستاوردهای اخیر جلوگیری شود.
رهبران طا-لبان بر فرافکنی قدرت و انسجام جمعی به جهان خارج تاکید کرده‌اند، زیرا این امر به آن‌ها کمک کرد تا در سال ۲۰۲۱ پس از خروج ایالات متحده، کنترول افغانستان را در دست بگیرند.
پکن که به رفتار غیرانسانی خود با مسلمانان اویغور معروف است، از ضربه زدن به جنبش اسلامی ترکستان شرقی (ETIM) بیم دارد. این کشور همچنین از تحریک طا-لبان پاکستان (TTP) می‌ترسد، زیرا پاکستان را تهدید به بی‌ثباتی می‌کند و به دهلیز اقتصادی چین و پاکستان (CPEC) و ابتکار کمربند و جاده (BRI) آسیب می‌رساند.
آن‌ها جناح حقانی را متحدان بالقوه در کنترول این گروه‌ها می‌دانند.
امریکایی‌ها همچنین می‌خواهند با شخصیت‌های بانفوذ در داخل طا-لبان – برخی که قبلاً در گوانتانامو نگهداری می‌شدند و اکنون در مناصب قدرت از جمله در ریاست اطلاعات GDI هستند – روابط برقرار کنند و قصد دارند از سازمان ملل متحد و کانال‌های دیپلماتیک در قطر برای رسیدن به هدف خود استفاده کنند.
