می‌توانیم با کشورهای همسایه وارد گفتوگوهای جدی شویم؟
کشورهای منطقه و همکاران بین‌المللی افغانستان باید با میراث‌داران واقعی این کشور(مجاهدین، مقاومت‌گران، روشنفکران و آزادی‌خواهان خوشنام افغانستان) به تفاهم برسند، تا افغانستان صاحب دولت ملی شود…
ششمین نشست بین‌المللی گفتوگوهای امنیتی هرات که هدف اصلی آن «ایجاد تفاهم و تداوم گفتوگوها میان کشورهای منطقه و جهان جهت زمینه‌سازی برای تامین صلح به واسطه‌ی نهاد‌های علمی» است، دیروز و با شرکت نمایندگانی از سازمان‌های ملل متحد و ناتو، کارشناسان و مسئولان سفارتخانه‌های ۱۷ کشور به شمول ایران، هند، فرانسه، انگیس و امریکا، در «قلعه اختیارالدین» شهر هرات برگزار شد.
موضوع این نشست را که همه‌ساله و به میزبانی انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان برگزار می‌شود، (آینده دولت‌های ملی) شکل می‌داد. به گزارش بی بی سی و به نقل از داوود مرادیان، رییس انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان که گفته‌است« ما با ایرانی‌ها که در همسایگی‌مان قرار دارند، در دو دنیای جداگانه زندگی می‌کنیم، با ترکمنستانی‌ها که همسایه مان هستند، در دو دنیای جداگانه زندگی می‌کنیم، پس ما هنوز وارد گفتوگوهای جدی نشده‌ایم، چه رسد به این‌که به تفاهم برسیم.» این گفته‌های آقای مرادیان تا اندازه‌ی زیادی درست و بجاست؛ زیرا حکومت افغانستان از مشروعیت لازم برخوردار نیست تا دولت ملی‌را به میان آورد و تا هنگامی‌که دولت ملی نداشته باشیم، هرنوع گفت‌‌وگو مساوی به هیچ‌خواهد بود.
از انحصار قدرت توسط چند فرد تا ایجاد محدودیت‌ها در امور کاری وزرای که براساس مفاد تفاهم‌نامه حکومت وحدت ملی، از سوی دسته‌ی شریک نظام معرفی شده‌اند، از به گروگان گرفتن سکتورهای امنیتی و دفاعی که بنابر داشتن ضعف‌های مدیریتی، ناکام هم شمرده می‌شوند تا در اختیار گرفتن سکتور اقتصادی، کمیته‌ی تداراکات ملی و اعطای قراردادها به شرکت‌های دلخواه خودی، از طرح و اجرای سیاست‌های حذف‌گرایانه‌ی قومی تا برخوردهای سلیقه‌ای، از خودکامگی‌ها و پیشامدهای دیکتاتورمآبانه تا توطیه و دسیسه‌چیدن‌ها بر ضد مخالفان سیاست‌ها تفوق‌طلبانه غنی، و ده‌ها چالش دیگر که بر نتایج هر نوع گفتوگوها سایه افکنده است؛ پس واضح‌است که افغانستان کنونی با زعامت آقایانی که هم درسطح ملی و هم در سطح بین‌المللی، از شهرت خوبی برخوردار نیستند، صلابت لازم برای ایجاد تفاهم میان کشورهای منطقه و جهان را ندارد.
راه حل پیشنهادی من
کشورهای منطقه و همکاران بین‌المللی افغانستان باید با میراث‌داران واقعی این کشور(مجاهدین، مقاومت‌گران و آزادی‌خواهان خوشنام افغانستان) به تفاهم برسند، تا افغانستان صاحب دولت ملی شود؛ زیرا آنان چه در زمان جهاد و مقاومت و چه در دهه‌ی مردم‌سالاری و بازسازی کشور، امتحان‌شان را با سربلندی به مردم شان داده‌اند و ملت را با خود دارند.
نویسنده: مرتضی جلالی
