نشست پکن؛ باید کابل روند صلح را مدیریت کند

تلاش‌های کشورهای دوست و شریک سیاسی افغانستان همانند امریکا، چین، روسیه و دیگر کشورها برای مردم افغانستان قابل استقبال است، اما آنان فقط می‌توانند تسهیل‌کننده مذاکرات باشند، نه طرف مذاکره.

قرار بود نشست بین‌الافغانی پکن بین طالبان و دولت افغانستان روز جمعه برگزار شود، اما به‌ تازگی برخی گزارش‌ها حکایت از تعویق این نشست دارد. برخی مقام‌ها که نخواسته‌اند از آنان نام برده شود، گفته‌اند که نشست «بین‌الافغانی» پکن برای مدت کوتاه به تعویق افتاده، اما تاریخ جدید برای برگزاری این نشست تا حالا تعیین نشده است.
دلیل به‌تعویق افتادن نشست پکن تاکنون معلوم نیست، اما پیش از این وزارت دولت در امور صلح گفته بود که کابل بر همه شمول بودن و نقش مرکزی دولت افغانستان در این نشست تاکید دارد.
قرار بود این نشست با میزبانی چین و با اشتراک یک هیئت طالبان به رهبری ملا برادر معاون گروه طالبان و رییس دفتر سیاسی این گروه در قطر، در هفتم و هشتم عقرب برگزار شود.
۹ دور مذاکرات امریکا و طالبان و سپس لغو آن از سوی دونالد ترامپ رییس جمهور آن کشور، ضربه شکننده‌ای بر پیکر گفت‌وگوهای صلح بود که از یکسو فرصت‌سوزی شد و از سویی هم دو طرف درگیر جنگ که مردم افغانستان و طالبان هستند، قربانی دادند که همه این موارد ناشی از رویکرد اشتباه امریکا در مذاکرات بود.
اکنون که قرار است نشست بین‌الافغانی پکن بین حکومت افغانستان و طالبان برگزار شود، فرصت بزرگیست برای دست یافتن به یک توافق همه جانبه صلح و بیان ناگفته‌ها در گفت‌وگوهای رو در رو، زیرا یگانه راه برای برقراری صلح و ختم جنگ، مذاکرات بین افغان‌ها می‌باشد.
از سویی هم، تلاش‌های کشورهای دوست و شریک سیاسی افغانستان همانند امریکا، چین، روسیه و دیگر کشورها برای مردم افغانستان قابل استقبال است، اما آنان فقط می‌توانند تسهیل‌کننده مذاکرات باشند، نه طرف مذاکره.
در همین حال، سخنگوی گروه طالبان گفته است که در کنفرانس پکن هر جناح از آدرس شخصی خود شرکت و نظریات شخصی خود را بیان خواهد کرد. اما در این مورد باید گفت که اصل و مبنای موفقیت مذاکرات، برگزار شدن آن با محوریت و رهبری حکومت افغانستان می‌باشد. ادعای این که هر جناح از آدرس شخصی خود شرکت می‌کنند، خالی از صداقت است، زیرا حکومت افغانستان صدای بیش از ۳۰ میلیون نفوس افغانستان می‌باشد و یک آدرس رسمی برای مذاکرات صلح است.
چین زیاد تلاش کرد که نشست را در زمان معین برگزار کند، ولی حکومت افغانستان فشار آورد که این نشست بعد از اعلام نتایج انتخابات برگزار شود. نگرانی که در این مورد وجود داشت، این بود که اگر چین در رقابت با امریکا و هماهنگی با پاکستان و دیگر کشورها با حضور نمایندگان کابل، بحث آتش‌بس را مطرح کند و این تقاضا از سوی طالبان نیز پذیرفته شود، در این صورت بحث انتخابات و سایر مسائل منتفی شده و روند حوادث افغانستان به یک سمت دیگر می‌رود که از کنترول دولت و دیگر جریان‌ها خارج خواهد بود. به همین دلیل تلاش شد که نشست پکن به‌تعویق بیفتد تا حکومت منتخب جدید بتواند با شرایط خوب‌تری شرکت کند.
بدون تردید باید گفت تا زمانی که حکومت جدید شکل نگیرد، باورها براین است که تلاش‌های صلح بدون حضور حکومت موثر واقع نمی‌شود. اولویت فعلی این خواهد بود که حکومت جدید، پروسه صلح را مدیریت کند. در شرایط فعلی که نتیجه انتخابات معلوم نیست، هر گونه تلاش‌‌ برای صلح که جای خالی حکومت افغانستان در آن وجود داشته باشد، به‌نتیجه نمی‌رسد، همانگونه که مذاکرات امریکا و طالبان به نتیجه نرسید.
قابل یادآوری است که برگزار شدن و یا به‌تعویق افتادن نشست پکن مهم نیست، آنچه در این مذاکرات اصل پنداشته می‌شود، مدیریت آن توسط حکومت افغانستان است و طالبان نباید بهانه‌گیری کنند، زیرا این نشست یک فرصت است و فرصت‌سوزی دیگر به ‌نفع هیچ جناح نخواهد بود.