خروج زودهنگام از افغانستان؛ زنگ خطر برای روند صلح
جنگ امریکا در افغانستان بسیار طولانی شده است. اما تقویم سیاسی داخلی (رقابت‌های انتخاباتی میان جمهوریخواهان و دموکرات‌ها) نباید دیکته کند که چه موقع باید پایان یابد.
طبق توافق‌نامه صلح که با طالبان در ماه فبروری امضا شد، ایالات متحده وعده داد در صورتی که طالبان به تعهد خود برای قطع رابطه با القاعده عمل کنند، تمام سربازان خود را در ظرف ۱۴ ماه از افغانستان خارج خواهد کرد. با این حال بر اساس گزارش‌ها، پنتاگون در حال آماده سازی طرحی است که بتواند آخرین ۸ هزار و ۶۰۰ سرباز این کشور را قبل از انتخابات ماه نوامبر به خانه بازگرداند. با بررسی نمودن آخرین توییت‌ها، به نظر می‌رسد این امر ارجحیت رییس جمهور ترامپ باشد.
حتی اگر خروج زودهنگام اتفاق نیفتد، نشر و پخش این خبر می‌تواند آسیب‌زا باشد. طالبان و حکومت افغانستاان به نخستین گفت‌وگوهای مستقیم خود نزدیک می‌شوند. رییس جمهور اشرف غنی و رقیبش عبدالله عبدالله برای تقسیم قدرت به توافق رسیدند؛ عبدالله اکنون تلاش‌های صلح را رهبری می‌کند. کاهش خشونت‌ها در روزهای رخصتی عید، بیشتر از یک هفته طول کشید. بُن‌بست تبادل زندانیان ممکن از بین برود و این روند تسریع شود.
عجله ایالات متحده می‌تواند این پیشرفت‌ها را متوقف کند. این امر اهرم فشار امریکا را نابود می‌کند – حتی اگر شواهد حاکی از عدم قطع رابطه طالبان با القاعده باشد. وقتی امریکایی‌ها افغانستان را ترک کنند، طالبان دلیلی برای به درازا کشیدن مذاکرات میان‌افغانی خواهند داشت و سپس به دنبال شکست نیروهای حکومت در میدان نبرد خواهند شد. وعده ترامپ مبنی بر اینکه ایالات متحده همانند رعد و برق طوری که هرگز قبلاً نبوده، حمله خواهد کرد، زیاد قابل اعتماد نیست.
خروج نیروهای امریکایی ممکن دروازه‌های کابل را برای طالبان باز نکند، اما بدون یک روند صلح پایدار، مقدمه‌ای برای سال‌های بیشتر خونریزی و بن‌بست خواهد بود. نیروهای امنیتی افغانستان هنوز وابسته به پشتیبانی مالی و هوایی ایالات متحده است. کمک‌های خارجی ۹۰ درصد بودجه آن‌ها را تشکیل می‌دهد. بعید است امریکا بتواند هزینه‌های خود را در سطح فعلی ادامه دهد، و یا با عدم حضور این کشور، پیمان‌کاران نظامی خارجی که سایر وظایف مهم را انجام می‌دهند، در افغانستان بمانند. علاوه بر این، هرج و مرج برای قدرت، کمک‌ها و پروژه‌های تجاری شکننده فعلی را به خطر می‌اندازد.
پس از حدود دو دهه جنگ، سیاست نباید موضوعی به این مهمی را دیکته کند. ایالات متحده باید طبق شرایط توافق‌نامه با طالبان عمل کند. اگر شورشیان می‌خواهند سربازان امریکایی زودتر بروند، باید کاملاً ارتباط خود را با القاعده قطع کرده و مذاکرات صلح را تسریع بخشند.
در عین حال، ایالات متحده باید به تعامل دیپلماتیک با هر دو طرف و با قدرت‌های منطقه‌ای ادامه دهد تا این مذاکرات را به پیش ببرد. امریکا باید جریان کمک‌های خارجی را به حکومت افغانستان و گروه‌های جامعه مدنی حفظ کرده و روشن سازد که هر گونه تلاش طالبان برای به دست گرفتن قدرت توسط زور می‌تواند این کمک‌ها را تهدید کند.
دستیابی به هر گونه موفقیت تا بهار سال آینده، کار بسیار دشواری خواهد بود. ایالات متحده نباید آن را مشکل‌تر بسازد. این کم‌ترین چیزی است که این کشور می‌تواند برای شرکای افغانستان خود و هزاران امریکایی که در میدان نبرد جان باخته‌اند، انجام دهد.
